KRENARIA DHE PIKËLLIMI

nga shaban cakolli 2007-08-21, 15:00

Dite me pare doli nga botimi libri poetik"Krenaria dhe pikellimi",i poetit Adem Berisha.Liber mjaft i mire i shoqeruar me nje burim ndjenjash prej te cilave dyjane me te fuqishmet:ekstaza per lirine kombetare,dhe dhimbja e tij per humbjen tragjike te mbeses Diellza.
Lexoni dhe binduni.Per te gjithe ata qe nuk gjejne rrugen e librit,merrni kete kontakt:ademgjurgjeviku@hotmail.com.

nga Adem Berisha 2007-09-05, 23:49

Admin, stafi i forumit, Shaban Cakolli dhe gjithë anëtarët e forumistë tjerë, kam nderin dhe kënaqësinë e veçantë që erdha në mesin tuaj. Jam shumë i sigurtë se do të kalojmë si është më së miri dhe të gjithë do të angazhohemi maksimalisht. Shpresoj në ndihmen reciproke të secilit ndaj secilit.
Nga zemra ju përshendetë i juaji xhaxhi Adem Berisha.
Sa për fillim, meqenëse veç jemi në fillim të vitit të ri shkollor 2007/08, unë këtu deshiroj të postoj poezinë si më poshtë :

TË PRIFTË E MBARA
SHKOLLA IME

Sot më daten një shtator
gjithëçka ndryshe po frymon,
fëmijët të qeshur dorë për dorë
mirë se të gjejmë shkollës i thonë.

Kaloi vera, shkuan pushimet
shkollë e dashur bëhu gati,
kalamajve ua shto gëzimet
të priftë e mbara, të priftë fati.

Hapi dyert e diturisë
bijt e tu merri në gji,
këta janë engjuj të përendisë
pa këta bota s’ka gjallëri.

Janë si lulet në blerim të prillit
gjithë natyren që hijeshojnë,
me një at zë porsi të bylbylit
jetës së re këta i këndojnë.

Mësues të dashur o fanar drite
dituritë ju që shpërndani,
gëzonju e kënaqnju ju kësaj rrite
kurr nga vetja mos e ndani.

Puna e mbarë juve ju qoftë
kurr suksesi mos të mungojë,
bashkë me fëmijët zoti ‘u bekoftë
gjithë të mirat unë ju uroj.

nga **Andi** 2007-09-06, 09:01

Z. Adem ju uroj mireseardhjen ne kete forum,shpresoj qe te ndjeheni mire ketu midis nesh.edhe nje here faleminderit qe jeni ketu.

nga Guest 2007-09-06, 13:26

Adem BERISHA mir se vjen mes nesh klm
Me erdhi dje liberi jot KRENARIA DHE PIKELLIMI ,
FLM SHUMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM
SHUMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM
SHUMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM
SHUMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM:ne qef:

nga Adem Berisha 2007-09-07, 14:53

IKA PA PARDON

Të gjata më janë netet
e ditët më shkojnë kot,
dhëmbja sa vie e shtohet
humbjen, nuk e imagjinoja dot.

Pse dallgët e jetës mi shove,
pse driten e jetës ma fike,
rrugëve të jetës kahet ua ndërrove
në drejtim të kundërt, përse më ike.

Dy trupa e një shpirtë ishim,
njëri pa tjetrin nuk rronim,
shumë të veçanta ne kishim
të gjithë për rreth na lakmonin.

Se mund të vinte kjo ditë
e të ikje pa pardon,
unë kurrë këtë s’e kam pritë
kësaj, vërtetë nuk dij çka i tham.

Tash shpirtin e kam të vrarë
e të bërë shkrumë,
që kur e kur nuk të kam parë
për mua, nuk dije ç’të bëje më shumë.

nga Adem Berisha 2007-09-17, 13:41

IKA E KERUBIMIT

I doja shumë data të vitit,
e i pritja me padurim,
shumica prej tyre
më sillnin vetëm gëzim.

Dhuratat më të çmuara
që ndonjëherë janë parë,
më vinin porsi fluturat
që fluturojnë mbi arë.

Por jeta nuk ishte e njëtrajtëshme,
ishte labirinth në vete,
fshihte shumë të papritura
si fundosjet, që ndodhin nëpër dete.

Ajo nuk ishte e përherëshme,
por kishte edhe mbarim,
më pak kishte gëzime
e më shumë kishte hidhërim.

Kështu, në fund të muajit qershor –
më daten njëzetetetë,
jeta ma mori jeten
fare pa u përshëndetë.

Këtë ditë kaq të hidhur
me forcë do ta mallkoj,
se Kerubimi* në këtë ditë më iku
e mua, për jetë më la të vajtoj.

Ate do ta kujtoj me dhëmbje,
me vaj dhe me lot,
edhepse tashmë ndodhet
në krah te të Madhit Zot.

Dhe mua mos më fajsoni
në këtë datë që nuk festoj,
se gëzimin dhe hidhërimin bashkë
nuk mund t’i përballoj.

Le të festojnë të tjerët,
iu qoftë festa e mbarë,
gjithëmonë vetem kremtofshin
pa pasur kurr nevojë për të qarë.

* Kerubimi = engjëll që gjëndet në krah te të Madhit Zot

nga Adem Berisha 2007-10-27, 19:45

ATDHEUT TIM

Mbijetove furtuna e stuhi,
ngadhnjeve nder shekuj,
të dua në zor e në liri –
ti ishe dhe mbete, tempull mbi tempuj.

Të dua, të dua mbi të gjitha,
të dua më shumë se veten,
të dua se je djepi im –
në Ty gjej veç të vërteten.

Qielli mbi Ty është më ndryshe
nga ai në mergim,
dielli tek Ti ngrohë më ëmbel
o i dashuri, Atdheu i im.

Fusha, ara e livadhe
pershkojnë Atdheun tim,
i dua e s’mund t’iu ndahem
sot e gjerë në amshim.

Malet plot me drunjë,
kullosa e shkëmbinjë
shtrihen si kurora
gjerë në pakufi.

Lumenjtë e liqejtë
me ujë të këthjelltë si loti,
për ne dhe vetëm për ne
i ka falur Zoti.

ka gjithëfarë minierash,
energji e gjithëçka tjetër
që vështirë mund të numrohen
dhe vehen në leter.

Djem e vasha të bukura ka,
petrita e skyftera,
si luleve të trëndafilit
këndëshëm iu vie era.

Ka shumë njerëz të ditur,
shkrimtarë e shkencëtarë,
ka edhe nobelista,
priftërinjë e hoxhallarë.

Për këto e shumë të tjera
shkrova e këndova
e kur e kerkoi koha –
dola dhe luftova.

Jo pse e desha luften
me plot mizori,
po pse u sulmova
mu nga fçinjtë e mi.

Jo pse e dua luften
të pushtoj të tjerë,
po për të mbrojtur t’imen
që e kisha, e do ta kem përherë.

nga **Andi** 2007-10-27, 21:32

si gjithmon fantastik me keto poezite z.Adem

nga Adem Berisha 2007-10-29, 10:47

ISHA, JAM DHE DO TË JEM

Jam një bli i madh
dhe kam rrënjë të thella,
luleve të mia të freskëta
largë iu ndihet era.

I ruaj me fanatizëm
gjithë lulet e mia,
se edhe unë do ec’ përpara
si e gjithë njerëzia.

S’erdha nga Karpatet,jo as nga Rusia!-
po u lnda në këto troje
o pika nga gjithësia.

Jam i lashtë sa bota,
rritem n’Arbëri,
kam shumë të mira tjera
të gjithë më kanë lakmi.

Por, kam do degë të prera
me sopatë të topitur,
m’i kanë prerë barbarët
përherë të uritur.

Mua më sakatosen
e veten e turpëruan,
por ne do të shkojmë përpara
dhe prapë do të jemë të bashkuem.

Gjithëçka pashë e perjetova,
tmerr e krime mbijetova,
vendit shpinen kurr s’ia këtheva
dhe as emërin nuk e ndërrova.

Ruajta gjuhen time,
traditë e kulturë,
nder sfida të kohërave
s’u perkula kurrë.

S’zhdukem kurr nga trolli,
t’a dini or barbarë,
shumëherë jam kalitur
dhe farkuar në zjarr.

E po, deshet ju a s’deshet
o të mjerët mëkatarë,
unë mbeta ai që isha
dhe gjithë do të jem shqiptar.

nga Adem Berisha 2007-11-17, 19:08

DASMA E LIRISË

Eu sa leu dielli o mbi at koder
u hap lajmi-o n’Shkup e n’Shkoder
nga Evropa e n’Amerikë,
nga Azia në Afrikë,
prej andej n’Australi
se n’Kosovë ka një risi
i madh e i vogel o janë bë një
eu kanë nisë luften o për Liri.

Eu n’Dukagjin t’Binak Alisë,
u lidh Besa e shqiptarisë,
me ia këthye pushken Serbisë,
për t’a mbrojtë pragun e sh’pisë
si luaj djemtë e Lirisë
të betuar n’besë të Zotit
si në kohen e Kastriotit
si ç’vepruan të parët e motit
eu i ranë n’ballë armikut t’sotit

Eu n’at Prekaz të Ahmet Delisë,
në ABC-në e trimërisë,
në Piramiden e burrërisë,
u nis dasma e Lirisë
nen flamurin e Pavarësisë
iu ndërruan rrjedhat e historisë
iu këthye nderi shqiptarisë
grusht i madh iu dha Sërbisë
eu iu thyen planet o të Rusisë.

Eu n’Shalë të Bajgorës së Boletinit
në vendlindjen e Isa trimit,
trimit të Vlorës e gjithë Shqipërisë
i madh e i vogel o janë que n’këmbë
ndal Sërbisë o na i kanë thënë
Nish, Prokuple na i ke marrë
ke marrë Vranjen me Kurshumli
Ulqin, Plavë edhe Guci
ke cungue at Iliri
na i ke veshë trojet me të zi
eu të vraftë zoti me gjithë Rusi.

Eu n’at Grykë të Llapit të Bec Sinanit,
digës së gjallë të këtij vatanit,
Shaqir Grishës e trimav’ t’motit
që u flijuen për ditë të sotit –
si luaj djemtë e malësisë
dalin n’skenë Yjtë e Lirisë
si në krahët tjerë të shqiptarisë
kundër të keqës e padrejtësisë,
kundër presë e barbarisë,
kundër dhunës e mizorisë
të ushtruar gjithë prej Sërbisë
eu qysh prej shekujsh të historisë.

Eu n’ballë t’furtunës – o prinë Zahiri,
Edmond Hoxha dhe Hakifi
sypatrembur si zana të malit
përgjatë Llapit e tërë Gollakut,
Nerodimës e Karadakut,
Kaçanikut të Idriz Seferit
pa iu nda kurr fushës së nderit,
si stërnipa të Skënderit,
si stërnipa të Kastriotit,
pa iu tremb pushkës as topit
e bëjnë luften për liri të pop’llit
eu jo për poste as të liga të sodit.

nga Adem Berisha 2007-12-05, 16:20

KRENARIA DHE PIKËLLIMI 187094181_050c60aa

29. 09. 1995 - 28. 06. 2006.

KUR GËZIMI HUMBË KUPTIMIN

Papritmas qielli zu të ngryset.
Rrebesh shiu mbi tokë bëri kërdi.
U duk se bota do të përmbyset,
çka po ndodhte, nuk dinte njeri.

Boritë e makinave nuk kishin të ndalur.
Zemrat zu t’i kapte shtërngimi.
Gjallërinë qyteti e kishte flakur.
Për një çast, kuptimin e humbi edhe gëzimi.

Zogjët u ngujuan në foletë e veta
e si të mpirë njëri tjetrin shikojnë.
Për engjëllin që tashmë i kishte mbaruar jeta,
edhe ata vetë, filluan të vajtojnë.

Engjëllusha Diellzë kishte ikur
e me vrap shkoi në tjetër botë.
Në krah të dallëndyshës kishte hipur
për të zbritur në krah te të Madhit Zot.

Unë desha të them pak fjalë :
“bota mbeti pa një engjëll të saj”.
Fjala si gur në fyt m’u ndal,
nuk kishte më të folme, kishte vetëm vajë.