Kush ka frikë nga kthimi i trurit?

Shqiperia vuan nga “tharja e trurit”; ikja e individëve me arsim të lartë, të përgatitur, të specializuar, e të talentuar dhe vendosja e tyre në vende të tjera, për shkak të konflikteve, mungesës së mundësive, mjedisit të pashëndetshëm, diskriminimit ose arsyeve të tjera. Në këtë ikje, “truri” shoqerohet nga kapitali, që do të thotë se kapitali financiar i atyre që emigrojnë nuk investohet më në vendin që lihet pas.
Për të theksuar “ikjen e trurit”, ekspertët shpesh marrin si shembull Shqipërinë, i debatueshëm si vendi më i varfër në Evropë, “i cili ka vite që përjeton një ikje truri me pasoja të mundshme shkatërruese”(Timoic). Sipas burmeve, 1/6 e popullsisë së vendit, përfshi 1/3 e inteligjencias, në vitin 2001 punonin jashtë vendit. [url=][/url]Megjithëse të ardhurat që ata u dërgojnë familjeve në atdhe shtohen nga viti në vit, mendimi i përgjithshëm është se mungesa e njerëzve të vetëdijshëm e të përgjegjshëm për fuqinë e votës, paraqet një kërcënim serioz për demokracinë dhe procesin zgjedhor. Sot Shqipëria është vendi me numrin më të madh të emigrantëve në Botë, në përpjesëtim me numrin e popullsisë. Vetëm gjatë viteve 1990-2000, nga vendi ikën rreth 40% e intelektualëve përfshi shkencëtarë profesorë, laborantë e të tjerë. Gjithashtu nga ata që ndodhen për studime universitare ose pasuniversitare jashtë vendit si në Itali, Greqi, Gjermani e Kanada, përpllogaritet që vetëm 5% e tyre mendojnë të kthehen në Shqiperi.(V. Harvat, 2004) Siç duket, i vetmi “përfitim” që një vend ka nga ikja e trurit është shtimi i të ardhurave që këta të ikur u dërgojnë familjeve të tyre, një me çmim thuajse falas për një mall me vlera të pafund.