KOSOVA PARA STATUSIT, SERBIA PA STATUS

nga Adem Berisha 2007-11-24, 16:08

Adem Berisha, Rahovec:

KOSOVA PARA DEFINIMIT TË STATUSIT

Nuk duhen shumë mend për të kuptuar se Beogradi (për momentin) është i gatshëm t’i ofrojë Kosovës vetëqeverisje dhe shumëçka tjetër por jo edhe pavarësinë e plotë sepse edhe tash në shekullin 21, ate deshiron ta mbaj si koloni të veten përkundër faktit që tashmë ka kaluar koha e kolonializmit.
Është shumë e sigurtë se pas definimit të statusit sipas kutit të tij, ai do të vepronte njësoj si në gjithë periudhat e shkuara duke suprimuar pastaj dhunëshëm vetëqeverisjen dhe gjithë ate me të cilen sot do të pajtohej.
]Edhe apeli i disa faktorëve nderkombtar siç ishte ditë më parë ai francez para takimit të Parisit, drejtuar përfaqësuesëve të Kosovës për arritjen e një kompromisi ne të cilin nuk përmendej fjala pavarësi, është shumë perfid dhe aspak qëllim mire. Populli i Kosovës veq ka ofruar kompromisin e tij të fundit, ate për pavarësinë e Kosovës ku siç thoshte presdidenti Rugova “vetë pavarësia e Kosovës është kompromis sepse ne tash nuk po kerkojmë bashkim kombtar apo …”.
Deklarimet e shumë politikajve botërorë se mbështesin çfarëdo zgjidhjeje të cilen do ta arrinin Prishtina dhe Beogradi, janë vetëm një truk politik i pakuptimtë dhe nuk shprehin vullnetin e sinçertë për zgjidhjen e drejtë të çështjës së Kosovës nga se me Beogradin zyrtar, si ate të Millosheviqit, ashtu edhe me këtë të Koshtunicës e Sheshelit (Tomisllav Nikoliqit), nuk është gjetur zgjidhje politike as në rastin e Sllovenisë, Kroacisë apo të Bosnës dhe është e pamundur qe të gjëndet në rastin e Kosovës.
Tek e fundit, në rastin e Kosovës janë vetëm dy rrugë të zgjidhjës së problemit : ajo e mbetjës së Kosovës nën Serbinë, e cila me asnjë kusht nuk mund të pranohet dhe e dyta, e pavarësisë së plotë të Kosoves e cila është imperativ i kohës në mënyrë që ajo të mos bëhet top futbolli e të hudhet here në një skaj e here në skajin tjetër të fushës. Zgjidhje të mesme nuk ka. Ndoshta si zgjidhje e mesme do të ishte njohja reciproke por edhe ajo do të ishte e dhëmbshme sepse do të nenkuptohej se hiqet dorë nga Kosova Lindore.
Statusi i Serbisë është njësoj i padefinuar sikurse edhe ai i Kosovës prandaj është për t’u habitur përse qendrat e vendosjës nuk merren edhe me këtë çështje. Bashkësia nderkombtare më shumë do të duhej të merrej me ndëshkimin e Serbisë duke e detyruar qe të paguante gjithë dëmet e luftërave në ish Jugosllavi, shkaktare e vetme e të cilave ishte ajo vetë, se sa t’i ofrohen privilegje të lloj-llojshme.
Përfaqësuesit e Kosovës veçanërisht, por edhe ata nga Shqipëria, duhet kontestuar pjesëmarrjen serbe në OKB dhe KS të OKB pasiqë Serbia nuk është anëtare e këtyre institucioneve të larta të politikës botërore. Organizata e Kombeve të bashkuara ka një shtet më pak nga se ç’kishte më pare, ate të Jugosllavisë e cila tashmë nuk ekziston si shtet. Përse OKB-ja nuk e heq nga nomenklatura e flamujve flamurin jugosllav kur ai tashmë është vet;m pjes; e nj; historie t; hidhur. Nëqoftëse Serbia veq na qenka shtet, atëherë përse në vend të flamurit jugosllav nuk vëhet ai serb, për çka edhe më naivet e dijnë se nuk ka kurrëfarë baze juridike duke qenë se Serbisë me asnjë akt juridik nderkombtar nuk i është njohur statusi i shtetit sovran dhe të pavarur siç është vepruar me gjithë ish republikat tjera jugosllave pas shpërbërjës së asaj krijese artificiale e të dhunëshme. Nuk është e ndershme që Serbia heshtazi të njihet si shtet nga bashkësia nderkombtare derisa në anen tjetër Kosovës i imponohen lloj-lloj kushtesh të paperballueshme për arritje të kompromiseve të dhëmbshme.

E drejta nderkombtare ne të cilen thirret Serbia dhe Rusia lidhur me mbrojtjen e sovranitetit dhe integritetit territorial, nuk garanton mbrojtjen e sovranitetit dhe integritetit territorial të shteteve inekzistente dhe teritorialisht të padefinuara.
Kosova nuk është tokë serbe sepse ata këtë nuk e kanë sjellur mbi supet e tyre nga Karpatet prej nga edhe kanë ardhur si pushtues. Poqese vërtetë do të ishte ashtu, unë sinçerisht ata do t’i përgëzoja si krijesa aq të fuqishme që mund të bartin pesha marramendëse siç është toka e Kosovës.
Nëqoftëse Putini dhe Rusia aq shumë i duakan të afërmit e tyre prej një gjaku, më mire do të ishte që ata t’i tërheqnin drejtë vetës së tyre dhe t’i këthenin në djepin e tyre historik.

Kosova mund të bëhet tokë “serbe” vetëm atëherë kur, siç thot Ali Podrimja, “kur të vdekurit do të shkelin përmbi ne të vdekur” sepse ne në këto troje jemi jo vetëm para serbëve por edhe para vetë djallit ndërsa historikisht dhe aktualisht popullsia e Kosovës është më shumë se 90% shqiptare e cila nuk ka asnjë element të përbashkët me sllavët.
Përfaqësuesit e Kosovës me asnjë kusht nuk guxojnë të pranojnë asnjë lloj zgjidhjeje më pak se pavarësia e plotë e Kosovës në tërë hapsiren dhe kufijtë e saj ekzistues. Kësaj rradhe në asnjë mënyrë nuk guxon të ndodhi që :”patjetër është dashur të gëlltisim hapin e idhtë” siç pat thënë Alija Izetbegoviqi pas këthimit nga Dejtoni.