NJE LETER PER TY

nga Engjelli shqiptare 2009-02-22, 13:11

SHKRUAJINI PERSONIT TE ZEMRES "NJE LETER PER TY"
ose letra qe ju pelqejne...qe ju kane prekur zemren...qe keni lexuar ne net...

nga Engjelli shqiptare 2009-02-22, 13:13

Per ty po derdhi lotë
Nuk po te shkruaj per te te thene se te dua shume,jo as per te t'thene
se per ty po derdh lot ne keto momente , ajo qe sot me shtyn te
shkruaj eshte malli qe kam per ty ,vertet ne keto momente po ndjej
mall , edhe perse nuk kam ndjenje dashurie...!!! mallin e
respektoj, respekti per ty eshte e vetmja qe me ka mbetur brenda
meje dhe nuk po dua ta zhduk, dhe malli ne keto momente nuk po me
ler vertet te qete, sot me erdhen ne mendje kujtimet dhe endrrat qe
thelle i kam varrosur ne shpirt, ato miliona endrrat qe vertete kane
kohe qe kane filluar te treten , por sot vetem malli po me shtyn te
t'shkruaj me ben qe te bashkoj edhe nje here si nje mikeshe te vjeter qe
kurre nuk arrita t'ia hap vertet zemren ,
e vetmja ndjenje qe vertet per ty nuk e kam shuar eshte respekti, po
sot... kjo ndjenja po me con ne mallin qe kam per ty , malli qe kam
per ty t'pare dhe te t'shtrengoj nje here fort pas vetes ,dhe te
ulem me ty ne nje tavoline kafeneje si nuk do kur dhe te bej
muhabet per kohen kur nuk kemi folur ne telefon...?, dhe per te kaluar
disa caste te bukura bashke thjeshte si te vjeter,
Dhe ndersa u ktheva me fytyre nga muri me dolen dy pika loti nga syt
e mi, nuk e kuptova perse po qaja po vetem kur lotet me pikuan ne
kafe kuptova se ishin duke bere rrugen e tyre qe kishim kohe pa e
bere , vetem ajo ndjenje e mallit me beri te shpalos edhe nje here
tere kohen , eja dhe me perqafo te te jap lumturi o zemer,
do ishim nje trup qe rrezohej nga djelli e ndricohej nga hena,
shikoheshim por nuk shiheshim ,verbimi bie si nje hije e zeze - trishtim,
zemra ndjen puthjen e zjarrte qe valonte ne endrren e
Majit, ajo enderr me beri qe te jetoj me ty aty ku askush nuk
dinte ku jemi do ta ndjenja kraharorin tend , aty kur mund te
shikosha jeten ne syt e tu ,perse shkove me enderren , mbeta ne
kujtimin zemra me thote "SE TE DUA" - duhet dikur ta kuptojne se
kemi lindur per njeri-tjetrin kujtoj zerin tend andjej ate ngrohtesi
nuk e di a te pelqen per inteligjentin qe une mendoj apo jo .
sikur te ndodhte pikerisht keshtu ,as e para dhe as e fundit..........

nga Engjelli shqiptare 2009-02-22, 13:14

Sa shumë mall, sa dëshpërim, sa vuajtje, sa shumë dashuri ndjej për ty sonte, në këtë natë e dashura ime. Sonte ëndërrat dhe kujtimet per ty i kam këtu grumbulluar në shpirtin tim në zemren time të perlotur. Më beso ndihem i vetem në këtë botë të madhe i humbur si një i huaj, ku në errësiren i harruar dhe i hidhur në nje qoshe pa skaj. Mes ëndrrash që dikur i pata, që jeta m'i ka ofruar njëher kur isha me ty, e ndjej veten të dëshiruar për pak qaste, e për pak ngrotësi, e për shumë dashuri, tani në zemren time mbretëron acari që më ngriu zemren, e bëri akullë! Sonte shoh një dorë që s'më bindet, shoh dy sy që të kerkojn, ty e dashura ime dhe ndjej një zemër që ndoshta s'më përket mua, ndjej dashuri që më përbin krejt trupin dhe pastaj shpirtin, mendimin, gjakun, nervat dhe çdo qelizë të qenies time. Ti ndoshta imagjinon çdo të thot të duash dikend në heshtje, në këtë largësi të mallkuar, të mendosh dhe të kalosh ditët përgjysëm.
Të jetosh çdo çast kur një pjesë e qenies tënde jeton larg dhe aq më keq kur e di që s'të përket aspak. E ç'rëndësi ka për mua, veç ekzistencës tënde. Vetem njëher të jem me ty të qendroja një minutë, atëher e kisha lutur zotin që të vjenë dhe le të më merr në atë botën tjeter sepse asaj bote i takoj pa ty !!!!
Eh, sa e sa orë e ditë më ikin duke të menduar ty, netëve përpilitem dhe ndjej shtërngimin në zemër lotët më rrjedhin pa pushim deri sa bien rrezet e diellit mbi dritaret e dhomes sime, atëher lotët teren nga ngrohtesia e rrezeve mbi fytyren time. Fytyra jote trazon çdo gjë në shpirtin tim, më ngacmon fantazinë. Ngado që po i hedhi syt më duket se të shoh, shoh atë buzëqeshjen tënde magjepsëse ato buzë të ëmbla, ata sy të shkruar. Ngado që e hedh dorën të parfytyroj se të prek. I prek ato flokë tua të gjata, atë trup të bukur mendoj se jam i ulur mbi prehërin tënd dhe ngadalë më perkëdhel. Ç'ti bëj tani shpirtit që të do pranë dhe s'të ka... ohhhh ZOT SI NUK ERDHE TË MA MARRESH KËTË SHPIRT QË TË MOS VUAJ MË Ç'ti bëj zemrës që brenda saj qëndron vetëm ti? Ti që je e vetmja rrënjë e mbijetesës së saj! Ç'ti bëj syve që ndjejnë mall e duan të t'shohin dhe derdhin vetëm lot pa ndalë! Ç'ti bëj vetes sime që është dashuruar marrëzist pas teje? Jam unë që të thërras me zë te shurdhër dhe vuaj brenda vetes këtë dashuri. TË DUA me shpirt.
E dashuruar si sot do të mbetem pas teje përgjithmonë. Dhe nëse kam lënë diçka tek ti, një ndjenjë të vogel dashurie apo respekti, të lutem mbroje, mos e fshij nga kujtesa jote. Unë do të dua deri në përjetësi vetëm ty dhe këtë fjalë do ta mbylli brenda në shpirtin dhe kurrë s'do ta tradhëtoj veten time. Nësë do të më marr malli për ty do ta gjej, ta shuaj në skutat e kujtimeve të mija që i ruaj të pastra.

nga Engjelli shqiptare 2009-02-22, 13:15

Dikur mendoja se isha i dashuruar,por nuk e dija se ishte dashuri imagjinare,inekzistente. Vuaja pa e patur nje qellim,qaja si femije,por per dike qe nuk e meritonte. Mendoja se ecja gjate jetes me dashuri,por jo. Nji dite isha krejt i vetem,po mendoja: Pse vuajtja sme ndahet,me vjen gjithnje nga pas? Pse besoja kaq shume ne engjej kur ata nuk ekzistonin? U merzita me vetmine,shihja rreth e rrotull meje njerez te dashuruar,me njeriun e zemres,dhe une serish vetem. I merzitur me fatin tim,bertita me sa kisha ne koje: A ka njeri ne kete bote qe me do...? Befas degjova nje ze qe erdhi pas zerit tim... Por s'ishte gje tjeter vecse jehona e zerit tim qe shkoi diku,humbi diku,u perplas diku dhe u kthye. Mbeta aty,i shtrire ne nje cep toke te quajtur Vuajtje,vetmi. Shoku dhe miku im me i mire ishte loti,se cdo dite qaja... U lodha,fillova te urreja veten time,jeten time,gjithcka perrreth meje... Humba te gjitha shpresat,por kur zemra,copezat e saj po copetoheshin dhe me shume,kur mendova se vdiqa,dikush erdhi si me magji,si nje engjell sepse pas saj,ishte nje drite vezulluese e verbuese. U afrua,me foli,ngrita koken,syte e mbuluar me lote dhe mes zhurmes se loteve,i peshperita me zerin qe dridhej dhe e pyeta: A me do? Po prisja qe te isha i lumtur apo te vazhdoja me vuajtjen... U ul prane meje,me mori doren dhe vuri doren tjeter siper dores time dhe me tha: E ndjen ngrohtesine qe kam une? Po i thashe. Me tha: Nuk eshte se e ka trupi im,por se ne gjakun tim rrjedh dhe shpirti im,e bashke me shpirtin,dhe dashuria qe ndjej per ty. Ne ate moment mbeta i shtangur,dhe pa e kuptuar as vete,zemra filloi te rrihte shume cuditshem,fort,sikur donte te cante kockat e kraharorit dhe te dilte jashte kafazit ku eshte mesuar te rrije... Nuk mundi dot te dilte,por me tha: Te lutem,thuaji fjalen TE DUA sepse me risolli ne jete. Ai ishte urdheri i pare qe zemra ime me dha pasi ndjeva dashurine e vertete,dhe mes lumturise,nga thellesia e zemres time,doli pakez ajer qe pershkroi kordat e zerit tim,dhe nga dridhja e tyre,u formua nje zhurme,qe ne njerezit e quajme ze,dhe buzet e mia bene ndryshimin e zerit ne fjale,ne nje fjale qe ka 5 shkronja,fjalen TE DUA. Lumturia e vertete erdhi,sepse ne te kaluaren,kurre nuk e kisha ndjere lumturine,e per me teper,as dashurine... Ti bere diferencen,ti bere te kuptoj se ceshte te jesh i dashuruar me te vertete. Jeta me mua spaska qene treguar mizore,sepse me beri te vuaja,qe kur te ndjeja dashuri,te kuptoja se sa bukur eshte te jesh i dashuruar me te vertete. Ti je personi qe me ben te jetoj plot lumturi,personi qe ploteson shpirtin tim. Te kam premtuar dhe betuar qe kurre sdo te te lendoj,kurre sdo bej dicka te te bej te ndihesh keq,sepse te dua dhe nese do te beja ty te vuash,do vuaja dhe une,sepse dashuria na mban te lidhur. Je engjell per mua,je dashuria me e madhe per mua. O engjell,nuk e besoja se njerezit mund te dashuronin dhe pse jetonin me mijera kilometra larg njeri tjetrit,por kur te takova ty,kur te njoha ty,vertetova te kunderten dhe jam gati ti them gjithe botes: O bote mizore,e dini se dashuria sdo tia dije per largesi? E dini qe te dashurosh dike,nuk eshte e rendesishme ta prekesh,ti ndjesh lekuren,te ndjesh puthjet? E dini qe ne dashuri,gjeja kryesore eshte ta ndjesh ate para se ta shprehesh,ta besosh ate kur ta ndjesh,zemra dhe shpirti te jetojne ne lumturi? O njerez,dashuroni,pavaresisht largesise.zemer,ne jemi larg,por te kam thene,qe dashuria eshte ndjenja,eshte ajo gje qe na lidh. O zemra ime,prej teje,kuptova se te dashurosh dike,nuk do te thote vetem ta shohesh cdo dite,por qe te jete gjithnje ne mendjen tende,dite e nate. Ti gjithnje me viziton ne enderrat e mia,me thua TE DUA,te ndjej aty,dhe je pjese e pa ndare e tyre,je pjese e pa ndashme e imja,je gjithcka e bukur per mua. Dashuria qe ndjej per ty rritet cdo dite,si nje femije i vogel qe e ushqen te rritet,dhe ne te dy e ushqejme dashurine tone me fjalen TE DUA. Me thuaj,ka fjale tjeter me te bukur se kjo? Ty te dua aq shume,saqe kur te vdes,enderroj te vdes prane teje,dhe frymen e fundit,te te them fjalen TE DUA. O engjell,kurre mos harro,se e gjithe qenia ime te perket vetem ty. Nese ti sdo ekzistoje,as une sdo ekzistoja. Nese sdo te takoja ty,sdo e takoja lumturine,as dashurine,as domethenien e vertete te fjales TE DUA. Dua te te them qe brenda zemres time,fytyra jote eshte aq thelle,saqe vetem dikush ka arritur te shkoje deri diku afer asaj,dhe ti e di se kush,nje engjell tjeter qe e ka emrin Jasin. Faleminderit qe ekziston,faleminderit o Zot per kete engjell qe me dhe. Jam njeriu me me fat ne bote,sepse dua dhe me do nji engjell. O engjellushja ime,do jem perjete i yti,ta kam thene kte gje dhe do vazhdoj te ta them... Do te te dua perjete,do te jem perjete prane teje. Para se ta mbyll kete,dua te te them dhe dicka tjeteq: ME E EMBEL ESHTE VDEKJA,SESA NDARJA PREJ TEJE... Zemra po me thote te te them TE DUA,dhe une po e zbatoj kete qe zemra me kerkon:..xxxx.te dua..

kete e ka shkrujt nje shoku im ne hi5...me pelqeu dhe thash ta postoja dhe ketu...emrin atij LEONARDO

nga Engjelli shqiptare 2009-02-22, 13:17

Per ty...

Per ty qe se meriton kete shkrim!
Per pa pjekurine tende, dhe pakujdesine tende..disa fjale qe po me ngelin ne fyt, por per ty do ti them..
Ti, ishe dikur, nje mik i mire?? mund te quajme te tille?
Mbase.. per ty, qe ke len gjurme ne zemren time, per ty qe ke pas deren e hapur ne thellesine e shpirtit tim, asnje pengese nuk ke pas..gabim.. dhe vetem ti..hija jote ka pas kete privilegj, ka pas kete shanc, HIJA JOTE, jo ti!
Ka qen thjeshte nje hije kalimtare. E di..ne fakt sa isha e lumtur per ate hije, sa do e idhur qe ishte. Me mjaftonte kupton? Nuk pretendoja.. me mjaftonte!
Hija me ka rrite besoj, por gjith besimet e mija sot koha mi ka vertetuar, kan qen thjeshte nje imagjinate, besoja me shume tek ti se sa tek vetja. Me kupton?
Besoja me shume ne nje hije se sa ne nje ndjenje te sinqerte.
Kam krijuar ne mendjen time ate iluzjon qe leviz boten, sikur s'jetoja dot pa ate hije, por sot mund te te them pa frike shkurt shqip dhe qarte, qe un jetoj pa ate hije..
Kam ul veten duke u krahasuar, por sot kuptoj se askush nuk mund te me ulin poshte, sepse ne rradhe te pare vij un, pastaj vjen ti.. Me kupton?
Isha e lumtur per cdo gje sa do e vogel, per cdo moment, per nje buzeqeshje te vjedhur, per nje "batut" koti, per cdo fjale qe merrte jete nga goja jote..
me kupton?
Cdo gje ka nje shpjegim dhe un ne fakt nuk arrij te iu jap shpjegime shume gjerave, pse valle? Ndoshta fajin se kam un, apo thjeshte ti e ke.. apo serishte gabohem? Jo me vjen keq. Tani nuk gabohem me.
Hija jote me ka dhuruar jete, mendoje te kishe qen ti
Por tani kuptoj qe s'kam nevoj me per ate jete, sepse me ne fund si ne foshnje e vogel, u rrita dhe un, krijova ato rrethanat, dhe tani avash avash eci vet.. vrapoj vet..ne jeten time.
Te thash largohu? JO kurr.. te kerkova te me qendrosh prane? Asnjehere..Sepse ai qe te don, e din vet se kurr duhet qendruar prane, me kupton?
Un gjithmone te kam kuptuar mjafte mire, gjithmone kam dite te hjeshoja diten, kam dit te te dhuroja ate lezetin e castit, kam dite te te beja te buzeqeshja, si nje yll i vogel qe te qendron prane...gjithmone... Te kam degjuar, te kam kshilluar, s'te kam kerkuar asgje, me mjaftonte te qendroja prane problemeve te tuaja. Por tani nuk dua me. Me kupton?
Tani po qe iu jap vlera atyre momenteve, iu jap vlera atyre silljeve te mija, dhe jo te tuaja.. dhe me ne fund kuptova qe besimi ishte ne xhepin e gabuar.

Tani cdo gje dua qe thjeshte te mbetin nje hije, nje hije e bukur, nje kujtim, qe do tregoj ndoshta femijve te mi..nje shpres e vdekur, dua qe cdo gje te mos me shoqeroje me ne vazhdimin e jetes time.. Dua qe te te shoh te lumtur, po te kisha mundesi dhe zemren do te ta dhuroja qe ti te ishe i lumtur.. por tani e di qe se meriton ate zemer, syte e mi do ti ipja.. por e di qe do ishin ne duart e gabuar..

Ti sme meriton, me kupton?

Keto fjale qe me kishin ngele ne fyt ishin per ty...

nga Engjelli shqiptare 2009-02-22, 13:19

UNE, VJESHTA E NDOSHTA dhe TI
Letargjia e rradhes nis me dilemen e ekzistences tende, i panjohuri im i shtrenjte. Flene te qeta enderrat e brishta, mbuluar me gezofin e bute te qetesise, flene te patrazuara nga demonet gjumeprishes, prehesh dhe ti.
Me shoqerojne besnikerisht syte e kureshtareve kalimtare. Nje i huaj shet perla fallso me cmime te ekzagjeruara, ne cepin perballe Edhe nje vere pa ty. Ne dantellat e pemeve vjeshta qendis gjurmet e ngrohtesise se fundit, kerkoj pa pushim fytyren e njohur mes kalimtaresh te huaj. Vdesin me dhimbje dhe klithma kercitjesh te mekura gjethet nen shkelje, vdesin te ngrira perpelitjet e mia vjeshtore per te te gjetur, i panjohuri im fisnik. Kalitur ne enderrime ngjethese, ti ekziston gjithekund, pervec se ketu me mua.
Iluzion apo fantazi?
Ndoshta thjeshte mosekzistence
Lapidar i nje shpirti te bardhe
Ti fli i paprekur ne cerdhet e nje ndjenje qe ste largon dot, se endrrat do te ti ruaj une, ti dileme e ideales.
Syte e kureshtareve mbeten te vetmit shoqerues ne rruget e vjeshtes. Nje i huaj shet pikturat e kopjuara te nje artisti, dhe mbi te bie bore Mbeta vetem edhe kete dimer.

nga Engjelli shqiptare 2009-02-22, 13:20

Sme za gjumi. Syte te e rraskapitur por prap nuk kane deshire te mbyllen kur perpara tyre je ti. Nuk lodhen kurre duke te veshtruar.Gjithnje me kujtohet dita kur te pash per her te pare. Shiu binte , era frynte dhe qielli i nxirre nga rete u hap dhe lejoi nje rreze dielli qe me verboi. Nuk e ndjeja ma as shiun, as eren. Floket e tu te zez, te njomur nga shiu kishin shkuar menjane nga era qe frynte. Ne ate çast gjithçka u ndal dhe un kisha nje deshire te vetme, te isha nje pike shiu. Nje pike e vogel shiu, te bie nga lart mbi floket e tu, te rreshket mbi ballin tend te shndritshem, te behem nje me syrin e zez, te perkedhel fytyren dhe te vdes mbi buzet e tua flak. Qe nga ai moment skam reshtur se menduari per ty, kur ste kisha pran dhe tani qe te kam prane. Sdo te doja kurre te lija. Do doja te shtrengoja fort nen krahet e mi, te burgosja aty ne perjetsi. Gjithnje kam dashur te te them por skam mundur. TE DUA zemer, tani dhe pergjithmone

nga Engjelli shqiptare 2009-02-22, 13:22

TE DHUROJ ZEMREN TIME!!!
Ishte nje dite si gjithe te tjerat..ishte nje vite qe ata te dy ishin bashke..
kete her ai e percolli deri tek porta e shtepis por pa pritur ajo u ndih keq..
ne shtepi erdhi doktorri i cili tha qe ajo kishte nevoje per nje operacjon te shpjet zemre..
Mbas 1 muaji ajo doli nga spitali..donte te takonte ate po ai nuk u bente i gjall..prinderit e atij i thonin qe kishte ikur larg..kaluan dite..jave..muaj..ai nuk po u kthente...ajo vuante shum...kur...nje dite e ema i jep nje leter ku ishte shkruajtur:
"Nuk mund te shoh te vdesesh..preferoj te vdes un duke menduar qe zemra ime do jetoj tek ty perjete dhe do me kesh gjithmon prane..."

nga eri dr 2010-03-25, 15:10

Neper kende te frikshme te trurit tim, te kruspullosur dhe te zhveshur, flene femijet ekstravagant te fantazise sime, flene neper te turbulluarit cepa te trurit, te kruspullosur dhe te zhveshur, duke pritur ne heshtje qe Arti tu japi shikimin e fjaleve, dhe te mund ti paraqes me dhjetevjecar ne skenen e botes.
Fekondohet , si qumshti i dashurise se Mizeries, dhe ju ngjan atyre prinderve qe krijojne me shume femije nga cmund te ushqejne, Muza ime percepton dhe shfaqet ne faltoren misterioze te kokes, populluar nga krijime pa numra, per te cilat as aktiviteti im dhe as gjithe vitet qe me ngelen per te jetuar nuk mjaftojne per tu dhene forme.
Dhe ketu, brenda, te zhveshur dhe te deformuar, te kthyer dhe te perzier ne nje konfuzion te pa pershkrueshem, i ndiej ndonje here te acarohen dhe te jetojne me nje jete te erret dhe te huaj,shembelltyra te atyre shikimeve qe vlojne dhe tendosen ne nje ankth te perjetshem, brenda vragave te tokes sime, pa takuar forza te mjaftueshme per te dal ne siperfaqe dhe per tu shnderuar, ne puthjen e diellit, ne lule dhe fruta.
Me mua ikin, te destinuar te vdesin me mua, pa mundur qe prej tyre te mbetet fytyre tjeter pervec asaj qe le nje enderr ne mesnate, qe ne mengjez nuk mund te kujtohet.Ne disa raste, dhe para kesaj ideje te tmershme, zgjohet tek ta instikti i jetes, dhe duke u shqetsuar per te tmerrshmen , edhe pse te qete dhe te lengesht, kerkojne nje shteg nga ku mund te dalin ne drite nga erresirat ku jetojne.Por ,AJ,qe mes botes se ideve dhe formes ekziston nje gremine, dhe prej saj vetem fjala mund te shpetoje, dhe fjale, e turpshme dhe dembele , qe nuk deshiron te perdori forcen e saj per ti shpetuar . Memec, te erret dhe te pafuqishem, pas luftes se kote kthehen dhe bien ne brazden e udhes qe kishin, ashtu si bien gjethet e verdha mbasi pushon era.
Keto veprime te femijeve rebel te imagjinates shpjegojne disa nga ethet e mia; ato jane shkaku, te panjohura nga shkenca, i shperthimeve dhe i pakurajos sime. Dhe keshtu, edhe pse keq, vij duke jetuar deri ketu, duke kaluar neper indiferencen e kesaj furtune te heshtur ne koken time. Keshtu jetoj; por te gjitha gjerat kane nje fund, dhe ne fund jam une qe vendos pikat mbi i.
Ne Pagjumesi dhe ne Fantazi vazhdojne te krijojne mostra. Krijimet e tyre, ju ngjajne bimeve rakitike, godasin per te shfaqur ekzistencen e tyre fantastike, duke shtyre atomet e kujteses si ne nje loje me token sterile.E nevojshme eshte tju hapesh rruge ujrave me te thella , qe shkaterruan digen, duke rritur prurjen e tyre te gjalle perdite.
Ikni tani; ikni dhe jetoni te vetmen jete qe mund tju jap! Inteligjenca ime do tju ushqej mjatueshem qe te mund te jeni konkret. Do tju vesh edhe pse me zhele, mjaftueshem do jete qe te mos turperohet lakuriqesia juaj. Une do doja te shtroja per cdo njerin nga ju nje strof te mrekullueshme mbushur me shprehje te embla, ne te cilen te mund tju rrethoja me krenari, si ne nje veshje te purpurte. Une do doja te mund te gdhendja strofen qe ju duhet te keni, njesoj si te gdhend nje kupe prej ari ne te cilen do ruhet nje parfum i shtrenjte. Me shume eshte e pamundur!
Mjaft me, kam nevoje te pushoj; kam nevoje, ne te njejten menyre sic trupi per gjakun qe kalon neper vena duke shtyre fort, te shplodh trupin, nga mbajtja e kaq shume absurdeve.
Jeni, te dorzuar ketu, si ylli i mjegulluar qe shenon kalimin e nje komete te panjohur; si atomet e humbura ne nje bote ne embrion qe shperndan ne ajer vdekjen perpara se Krijuesi te kete mundur te shqiptoje Fiat Lux (Le te behet Drita) qe ndan qartesine nga hijet.
Nuk dua qe ne netet e mia pa endrra te ktheheni duke me kaluar perpara syve, ne nje zhvillim ekstravagant, duke me kerkuar me gjeste dhe perdredhje pse ju nxorra ne jeten reale, nga skuta ku jetonit te ngjajshem me fantazmat pa lidhje.Nuk dua qe me prishjen e kesaj harpe te vjeter te humbasin edhe notat e mohuara qe kishte.Dua te merrem pak me boten qe me rrethon, nese mundem, te ndaj syte e kesaj bote qe kam brenda ne koke. Me kushton pune te di cfare gjerash kam enderruar dhe cilat me kane ndodhur; dhembshurite e mia ndahen mes fantazmash te imagjinates dhe personazheve real; kujtesa me sjell emra femrash dhe data e dite qe nuk kane ekzituar pervecse ne mendjen time. Me e sakte eshte te mbyll nje here e pergjithmone peshtjellimet qe kam ne koke.
Nese te vdesesh eshte te flesh, dua te fle ne paqe ne netet e Vdekjes, pa ardhur ju, qe te jeni makthi im , duke me mallkuar qe ju kam denuar me asgje perpara se te lindni. Ju duhet te ikni, me pas, nga bota, ne te cilen kontakt i saj ishit dhe te rrini ne nje komo ku te tregoni per qenien qe takuat ne nje shpirt qe kaloi ne toke me gezimet dhe dhimbjet e tij, shpresat dhe luftrat qe beri.
Njehere, shume shpejt do jete, duhet te bej gati canten per udhetimin e madh; nga njera ore ne tjetren mund te ndaj shpirtin nga materia ime per ta vendosur ne vende me te pastra. Nuk dua, kur kjo te ndodhi, tju marr me vete, si ekuipazh shumengjyresh te nje shitesi endacak ne nje anije, apo si thesarin e fshehur dhe apo si zhelet qe ka mbledhur fantazia ime ne trurin e bute.