Poezi nga Shaban Cakolli.

Shaban Cakolli

NDARJA

Grumbuj kujtimesh
rrjedhin neper mote,
prej zemres sime
deri te zemra jote.

SHABAN CAKOLLI

I PA EPUR
Dyzet pranvera
ditelindja ime
jeta me vdekjen
ne dy luftime
dhe ne mos e befsha
nje dite me shume
qelbesires,si them dot
parfum.

SHABAN CAKOLLI

PLAGË
Katerciperisht
i semure shpirterisht
molla piqet ne gemb
malli pikon ne zemer.

Koha hecen
malli vendnumeron
vjen vjeshta
molla pikon.

Shpirti plot plage
shkon dimri,vjen pranvera
kopshti gufon e yshtet
zemra lengon e ndryshket.

SHABAN CAKOLLI

ATY RRON VEQ NËNA

Nen pullaze te vjetruara
vende,vende leshojne piken
E vetmuar rron veq nena
Jeten e shoqeron me friken.

Hedh shikim nga ara e bukes
peprplot eshte mbushur kaçuba
e vetmuar rri prane stufes
padjema,pa çupa.

Rron me shprese ne tue naprite
numeron ditet epleqerise
i thote zemres duro
Jeta behet domosdo.

SHABAN CAKOLLI
KAM NJË PLAGË

KAM NJË PLAGË
QË MË DJEG FLAKË
DHEMBJE QË MË ZGJON
NGA GJUMI
SI ME NJË USHTIMË LUMI
TEK VËRSHON NË KËTË ANË
PËR TY DARDANË.

SHABAN CAKOLLI

NË UDHËKRYQ
Ketej vihet
andej shkohet
rruget tona
s´mund te ritakohen.

Ne brendi
shpalos kujtimin

tendin dhe timin
i vogel eshte hapi im
pafund
veç mall e trishtim.

SHABAN CAKOLLI

DARDANIA
Trupin ne vale
emrin ne flake
Dardania Plake.
Ne vale-nuk mbytet
ne flake-nuk kallet
jeton-nuk ndalet.
Ne gjak-ujitur
plagosur ne zemer
prap jeton-ka emer.

Erdhi neper furtune
trupin-flori
emrin-LIRI.

Shaban Cakolli
ROZAFA
Nje legjende
nje emer
mbi supe bart
nje kala,nje femer.

Mendoni pak:
guri pikon qumesht
zemra
pikon gjak.!

Njeri
mos lejo me kurre
femiu te mbese pa nene
e nena te behet gur!

Shaban Cakolli

MOS RËNKO
Renkimi s´ndihmon dot
vetem te bene te mjere
keto troje kane zot
s´ju barten shkembijt ne ere
Andaj keto nuk duan renkese
se nder shekuj u mesuan,me qendrese
dhe me kot e ke
po s´u betove ne kete Dhe
e dheu,nuk duron qyqare
po e mbajte te mbane.

Shaban Cakolli

DHËMBJE
Zemrat mbeten pa dashuri
tokat prehen ne thatesi
Plot bar te eger
arat jane mbushur
Pleqte kujtojne me mall kohen e shkuar
Femijet humbin shtatin
duke pritur atin te takojne.

Pullazet e vjetra
me nuk e mbajne piken
Trojet pa zot
bejne jeten bashke me friken.

Shaban Cakolli
Sa te dua KOSOVË

Sa te dua Kosove
edhe pse na ndane
kjo largesi
sikur te behesha Shqiponje
ne tjeter çerdhe s´isha hy.

Je per mua dhe i dashur
tjeter ne bote nuk kam pelqyar
nen nje shkurre,isha perplasur
shpiertin tim per ta ushqyar.

Foleja ime
larg mendejes mos me qit
ne çerdhen tende
mungon zogu yt.

Nuk te harroj
po te perbehem
me ndriqo shtegun
qe te mund te kthehem.

Shaban Cakolli
MALLENGJIM
Motra kur u be nuse
hapi portat e ngujuara
te nje stine te re.
Qerrja e kuqe me kater rrota kohe
kaloi mbi feminine e saj.

Motra iku!
Ç´zog do te kendojne
ne drurin e manit
mallin e saj?

SHAMIJA

Ma dha shamine
qe pat fshire
lotin qe ia shkrumboi faqet.

Kur u zgjova nga gjumi
me te i fshiva kujtimet
e lendimet e zhubrosura...

Po njelmesine e mergimit,
me se do ta fshija,
me se do ta hiqja?

KOSOVËS
Kosove
copë toke e Edenit
me përmasa ëndrre
ke qiellin
përplot shqiponja
që ngrejnë çerdhe
në zemrat tona.

ERDHI ORA
Pabesitë e bardha
nga shekulli në shekull
mallin për liri s´na e shuan.

Brigjeve të ëndrrave
u përplas akullnaja
në rropulli
u trand liria
e ujqërit uluriten
e malet gjëmuan
e u trembën ortegjet
majë bjeshkëve
se erdhi ora
e flakës së pashuar
të zjarrit ilir.
Dielli ka shndritur
qiellin e zemrave tona
se jehoi zëri i Ademit
se Hamza i zu pritën
jehut të kushtrimit
i gjallë apo i vdekur
i besëlidhjes së Gjergjit
Jam për jetë.

NË KUJTESË
Dikush qan
mos po qaj une?

Me ninullat te bukura
mí ndizte nena
dhe qirijte qiellore
mbi koke.

Mbi koke
pleqeria se çmi shkundi
borerat e Sharrit
e duke bredhur meridianeve
ninullat enenes s´mú ndane.

Dikush qan
mos po qaj une?

DITË E VONUAR
Si pike uji nga shkretetira
behu oaze
dhe mbushi burimet
qetí freskosh zemrat e djegura
nga vapa qiellore.

Dhe eja
dite e endrravete bardha.

NDËRRIM KOHËSH
Kohet shkojne
kohet vijne
sa keq qe vleren
súa dijme
kohet enden
kohet ikin
ndajne naten me diten
diten me nate
rrepatu mos pusho
shfrytezoje qdo çast
se jeta nuk eshte e gjate
dita qe kalon
eshte nje dite me pak.

E URREJ NËSHIN
Nje bene vetem nje
nuk mund te quhet dashuri
njeshi qe genjen jeten
dashurohet me vetveten
ç´kerkon shpierti,shohin syte
dashuria eshte vete e dyte
ne kuptimin dashuri
dashuria kur kenaq epshet
nje i ri me nje te re
eshte nje tjeter te kalle veshket
dashuria per Atdhe
dashuri me mallin ndezur
shpirt e zemer pervelon
gembin hapur nga perendimi
rrenjet ngulitur n´Kosove.

VETMIA
Vetmia te brene
nuk te le te qete
ajo ka folene
burgun e vertete
dhe aq te behet e pa duruar
kur ne vetmi,dikush te kene
detyruar.

Quditerisht,or miku im
nganjehere vet,e kerkoj
vetmine!
Se shpesh vetmia
me linde frymezimin
me ndihmon qetesia
te furi mendimin.

UNË DHE TI
Une i vogel
ti i madh
me mua ,mos u tall
asnje s´jemi barabar.

PO e qmove,veten shume
mbetesh me i vogel se une
dituria rrjedh si lum
dikush nxe me pak
dikush me shume.
kush mburret me vetveten
ai mire se ka kuptuar jeten.

PORTË DHIMBJESH
Sa te tmershme
jane mergimet
ikin vitet
sikur stinet.

Mergimtaret
ndezin epshet
ditet i palosin
sikur gjethet
ia qajne hallet
e sotemja te nesermes
dhembje njera,i rrefen tjetres
mes tyre e Atdheut
kufiri i dhembjes.

Vitet larg Atdheut
ikin stinepas stine
nje fjalor dy gjuhesh
perkthen dhimbjen time.

SA HER QE KTHEHEM NE SHQIPERI ME MBUSHEN MUSHKRIT ME AJER TE PASTER,

SYT ME HUMBIN NE PAFUNDESINE E QIELLIT PLOT ME YJE..
KUR LARGOHEM NGA SHQIPERIA... SEMUREM!