Poezi nga Shaban Cakolli.

HALL MBI HALL
Turma shkojnë
turma vijnë
mbijnë si bari i keq
në faqen e blertë
të globit.

Prej shekulli në shekull
kërkojnë lëmoshë
trotuareve të fatit.
Trokasin në portë të hapur
kastave luksoze
të ngopura parfumesh
të një biznesi të ndyrë.

TY Që PO VJEN
Në këtë botë
erdhëm njëlloj
me rregulla të ngurta
të natyrës.
Alejon natyra
pamjet me dy fytyra?
Njëren maskë,laraskë
në atë degë të fatit
që çukit
kokrrat e inatit
me kurriz për murriz
tjetri kruan
unazat e shekullit.

JETË PA SHIJE
Kam etje,vapë ,mundime
Si në dimër,ashtu në verë
tablo e recetes sime
epij qumështin më bëhet vrerë.

Kam uri,
ushqehem s´ngopem kurrë
kjo është receta ime
e ha bukën më bëhet gurë.

Po verbërohem
Para syve perde terr
Kjo është receta ime
në muzgje gjumi s´më merr.

Ngjyrë e zezë e korbave
M´i verbëron dy sytë

Pishtarë ndizni,ndizni qirinjët
Më duhet dritë,dritë,dritë...

JETË E VAJ
Katër përrocka ujë loti
Rinia ime
Vitet ecin nëpër mote
Veç ndëshkime.

Në katër anët e globit
unë i mjeri lypsar
Me ndihmën e vet zotit
U ktheva në çerdhe t´parë.

Katër herë m´kërrcitën kocat
Kur me peshë m´shkeli poturi
Kur me gjak buronin prrockat
Thanë me gjak u ngrit Flamuri.

Flamuri i kuq
i larë në gjak
shtrëngohuni,bëhuni grusht
Le të valoi,prag më prag.

NËN QIELLIN E HUAJ
Qiell,qiell rrokaqiell
Mu bë jetadrith emiell
Një rreze dielli pse s´ma falë?
Deri në koc unë kam acar.

Më këshillojnë të vishem trash
e pyes veten përse s´pëlcas?
Pse pa vend kërkoj shpëtim
kjo së´shtë pjesë e qiellit tim.

I shoh të tjerët se ndjehen mirë
Veç zemra ime është e mërdhirë
Ata vishen gjysmë lakuriq
Ngrohtësi nuk ndiej hiq,hiq...