Koleksion me cudira

Ngoc: Tri dekada pa gjumë

64-vjeçari Thai Ngoc vuan nga pagjumësia që nga mbrëmja e vitit 1973, kur kaloi ethe të forta. Ai ka numëruar një numër të pakufizuar delesh gjatë 11.700 netëve të njëpasnjëshme. "Nuk e di nëse pagjumësia ka ndikuar në shëndetin tim apo jo. Doktori thotë se jam për bukuri, me përjashtim të mëlçisë dhe punoj normalisht si të tjerët", thotë Ngoc. Ai mban në kurriz çdo ditë 50 kilogramë çanta me plehra, duke i transportuar për katër kilometra. Gruaja e tij thotë se gjatë ditës kujdeset për derrat dhe pulat, ndërsa natën punon si roje. Gjatë netëve të të tre muajve ka hapur liqene artificiale për të rritur peshq.

Bhgat: Mban vëllain binjak në stomak

Sanoju Shagat dikur ka pasur një stomak të fryrë, që dukej sikur ishte nëntë muajsh shtatzënë dhe merrte frymë me vështirësi. Indiani Shagat thotë se është ndjerë i ndërgjegjshëm gjatë gjithë jetës së tij se kishte bark jashtë normales. Por një mbrëmje, në qershor të vitit 1999, problemi i tij u përkeqësua edhe më shumë. Doktorëve iu desh të nxirrnin nga stomaku i tij trupin e vëllait binjak. Ai vuante nga një anomali ndër më të çuditshmet në botë, fetusi brenda fetusit. Një anomali e rrallë, ku fetusi i zënë kurth mbijeton dhe rritet derisa doktorët të ndërhyjnë

Hokoi: 28 vite i fshehur pas Luftës së Dytë Botërore

Shoichi Yokoi ishte një ushtar i ushtrisë perandorake japoneze më 1941-n dhe u dërgua në Guam menjëherë pas atij viti. Në vitin 1944, forcat amerikane ripushtuan ishullin dhe Yokoi u fsheh. Në janar të vitit 1972, ai u zbulua në një pjesë të largët të ishullit Guam nga dy banorë të ishullit. Për 28 vite ai qëndronte i fshehur në një shpellë në xhungël, pasi kishte frikë të dilte, edhe pse kishte gjetur broshura që shkruanin se Lufta e Dytë Botërore kishte mbaruar. "Më vjen shumë turp që jam kthyer i gjallë nga lufta", tha ai kur u kthye në Japoni, me pushkën ndryshkur ende mbi shpatulla.

Mehkan: Jeton në aeroport që në vitin 1988

Mehkan Karimi Nasseri, i njohur si Sur Alfred Mehkan, është një refugjat iranian, i cili po jeton në sallën e pritjes së terminalit të aeroportit "Sharl de Gol" që më 8 gusht të vitit 1988. Pasi u burgos, u torturua dhe u dëbua nga vendi i tij, ai kërkoi azil në shumë vende evropiane, por pa fat. Ai vendosi të shkojë në Mbretërinë e Bashkuar, por ata e kthyen në aeroportin "Sharl de Gol", pasi nuk kishte dokumentacionin e duhur. As në Francë nuk mund të vërtetonte statusin e refugjatit, prandaj u zhvendos në zonën e pritjes, aty ku rrinë udhëtarët pa dokumente.

Mitsuo: Jezus Krishti japonez

Matayoshi Mitsuo është një politikan japonez, i bindur se është perëndia dhe Krishti. Sipas programit të tij, ai do të kryejë gjykimin e fundit si Krishti, por mënyra për ta bërë këtë është brenda sistemit të tanishëm politik dhe ligjshmërisë. Hapi i parë si shpëtimtar është të zgjidhet Kryeministri i Japonisë. Pastaj do të reformojë shoqërinë japoneze dhe më pas Kombet e Bashkuara duhet t‘i ofrojnë nderin të bëhet Sekretar i Përgjithshëm. Pastaj Jezusi Matayoshi do të sundojë në të gjithë botën me dy autoritete legjislative, fetare dhe politike.

Bawden: Papa i vetzgjedhur Michael I, nga Kansas

David allen Bawden (lindur më 1959) është një qytetar amerikan, i cili është zgjedhur Papa Michael I, nga një grup prej gjashtë konklavistësh apo katolikësh post-sedevakantiste. Ai argumenton se zgjedhjet e fundit të gjashtë papëve kanë qenë të pavlefshme për shkak se ata janë të gjithë modernistë. Sedevakantistët argumentojnë se nëse kolegji i kardinalëve nuk mund të zgjedhë një papë të vlefshëm, atëherë katolikët e zakonshëm mund ta bëjnë, nën një parim të quajtur "epikeia", barazi.

Bihari? 18 vjet i vdekur për shtetin

Lal Bihari, i lindur në vitin 1961, është një fermer nga Uttar Pradesh, Indi, i cili ka qënë zyrtarisht i vdekur nga viti 1976 deri më 1994-ën. Ai themeloi "Mritak Sangh" ose "shoqërinë e të vdekurve" në Urtar Pradesh, Indi. Ai luftoi me burokracinë e qeverisë indiane për 18 vjet, për të provuar se është ende gjallë. Kur Lala Bihari kërkoi të aplikonte për një hua në bankë në vitin 1976 , ai zbuloi se ishte zyrtarisht i vdekur. Xhaxhai i tij i kishte dhënë ryshfete një zyrtari në qeveri që ta deklaronte atë të vdekur, me synimin për të marrë pronësinë e tokës së Biharit. Ai zbuloi edhe 100 njerëz të tjerë në situatën e tij, të cilët ishin deklaruar zyrtarisht të vdekur. Sot ajo shoqëri ka 20 mijë anëtarë në të gjithë Indinë. Deri në vitin 2004, ata arritën të deklaronin 4 prej katër anëtarëve të tyre të gjallë. Në vitin 2004 ai kandidoi për një vend në Parlament në Lla Ganj.

Icke: Shpëtimi vjen nga humanoidët

David Icke është një ish-lojtar profesionist futbolli, prezantues i emisioneve sportive në BBC dhe zëdhënës i Partisë së Gjelbër britanike kombëtare. Që në vitin 1990, ai ka qenë një "hetues me kohë të plotë i asaj dhe atyre që kontrollojnë botën, zvarranikët". Ai vishet vetëm me ngjyrë të bruztë dhe pohon se bota është drejtuar nga një grup sekret i quajtur "Elita", një racë humanoidësh zvarranikë, të njohur në kohët e lashta si "Vëllazëria babilonase" dhe shumë prej njerëzve më të rëndësishëm e kanë prejardhjen prej tyre, përfshirë edhe George W. Bush, mbretëresha Elizabeta II dhe Kris Kristofferson. Ai është autor i 15 librave, ku shpjegon pikëpamjet e tij. Pas një leksioni prej 5 orësh, ai mori mjaft brohoritje në Universitetin e Torontos, në vitin 1999.

Nakamatsu: Fotografon çdo vakt 34 vjet

Yoshiro Nakamatsu (lindur më 26 qershor 1928) ose doktor Nakamats, është shpikësi japonez që pohon se mban rekordin për numrin më të madh të shpikjeve, përfshirë disketën e kompjuterit dhe këpucët elastike "Pyon Pyon". Ai ka fotografuar duke analizuar çdo vakt që ka konsumuar vetë gjatë një periudhe prej 34 vitesh. Synimi i Nakamatsut është të jetojë gjatë dhe t‘i kalojë 140 vitet e jetëgjatësisë në tokë.

Lotito: Zoti që i ha të gjithë

Michel Lotito (lindur më 15 qershor 1950) është një prezantues francez. Lotito, i cili ka lindur në Grenoble, është i famshëm pasi ha çfarë t‘i dalë përpara. Njihet si "zoti që i ha të gjitha". Gjatë shfaqjeve të tij, ai ha metal, xham, gomë dhe artikuj të tjerë si biçikleta, televizor dhe gjithçka tjetër. Nga viti 1978 deri më 1980 ka ngrënë një aeroplan të tërë. Filloi të hante materiale të pazakonta kur ishte fëmijë dhe që nga viti 1966 ka programet e tij televizive. Lotit, nuk vuan shpesh për shkak të dietës së tij, madje as kur konsumon materiale helmuese. Muret e stomakut janë dyfish më të trasha dhe acidet tretëse shumë herë më të fuqishme.

ky informacion eshte marr nga revista "kuriozitete"

Gjashtë javë pa ujë e detergjentë i kanë gjeneruar trupin. Gjithçka në një dokumentar televiziv



Gjashtë javë pa u larë. Gjashtë javë pa prekur sapunin, shampon e trupit, të kokës, pastën e dhëmbëve deordorantin, madje edhe produktet kozmetike dhe kremrat anticelulit. Nuk bëhet fjalë për

reality show-n, e radhës, por për një eksperiment të vërtetë shkencor, i pari i këtij lloji. "Kavia" e eksperimentit ka qenë një grua angleze, ndërsa dokumentari do të transmetohet në kanalin BBC 3, më pesë shtator, me titullin "How Dirty Can I Get?

E tronditur nga zbulimi se shpenzonte rreth 2000 stërlina (rreth 3000 euro) në një vit për produktet e bukurisë, Nicky Taylor ka vendosur të lerë mënjanë, të gjitha kutitë dhe shishet që e kishin shndërruar banjën e shtëpisë së saj në një repart parfumerie. Vendosi të qëndronte natyrale për 42 ditë dhe 42 net. "Isha e fiksuar pas produkteve të bukurisë, tregon Niki për "Daily Mail" - dhe besoja gjithçka që më thuhej për efektet e tyre të mrekullueshme. Megjithatë, një ditë vendosa të lexoja të gjitha etiketat e tyre dhe e kuptova se çdo ditë vendosja në trup dhe lëkurë më shumë se 200 përbërës kimikë. Kështu, vendosa që të mos i përdorja më dhe të shihja se ç‘do të ndodhte me mua".

Kështu, për gjashtë javë ajo nuk u la, veshi të njëjtat rroba dhe vazhdoi të bënte jetën e saj të përditshme, duke mos lënë pas dore edhe vrapin çdo mëngjes, dhe punën në të cilën shkonte me mjetet e transportit publik. Në të vërtetë, ajo eksperimentoi te vetja, atë që mund të ndodhte, nëse do të qëndronte larg ujit dhe produkteve për kujdesin dhe higjienën personale, sigurisht e tronditur edhe nga zbulimi se një britanik shpenzon mesatarisht 3000 euro në vit për produktet kozmetike. Gruaja, një producente televizive, ashtu si Morgan Spurlock, që në filmin "Suer size me" ka ngrënë ushqim në fast food për një muaj rresht, për të treguar se sa e dëmshme është për shëndetin, 42-vjeçarja angleze, grua e divorcuar dhe nënë e tre fëmijëve, është protagonistja e një dokumentari që do të transmetohet në rrjetin BBC 3 më 5 shtator dhe që mund t‘i bindë të gjithë të përdorin më pak produkte kimike dhe të kursejnë paksa në përdorimin e ujit. Nëse në fund të eksperimentit Spurlock tregoi se fast fond-et ndikojnë në dëmtimin e shëndetit, pas gjashtë javësh pa i hedhur ujë fytyrës ose pa larë duart, Niki Tejlor zbuloi se ishte më e shëndetshme se më parë. Gjithçka duke i kursyer planetit pak ndotje që u atribuohet substancave kimike që pas çdo dushi përfundojnë në sasi të mëdha në detet dhe liqenet tona, si dhe kutive plastike të kremrave dhe produkteve të tjera të bukurisë. "Lëkura ime është si e rigjeneruar, tregon ajo dhe mjekët e ‘Skin Research Centre‘ të Universitetit të Leeds-it, te të cilët u mbështeta për këshillim mjekësor, më treguan se nga analizat e gjakut nuk kishte parametra të ndryshuar dhe nuk kishte asnjë shenjë për ndonjë infeksion të mundshëm". "Qëllimi i dokumentarit ishte të kuptohej, nëse janë vërtet të nevojshme të gjitha ato produkte që blejmë. Kam kontrolluar me shumë kujdes etiketat e atyre që përdorim çdo ditë, duke zbuluar se çdo ditë vendosja mbi lëkurën time 200 elemente të ndryshme kimike, atëherë pyeta veten nëse ishin vërtet të nevojshëm apo jo". Kështu, Niki Tejlor, bëri një kuti që e mbushi plot me shishe dhe flakone dhe nisi eksperimentin ekstrem, duke u kujdesur që të vinte vetëm dorashka plastike kur i përgatiste për të ngrënë tre fëmijëve të saj. "Në fillim ishte shumë e vështirë, thotë, pastaj gjëja më e keqe ishte që të mos laje dhëmbët dhe pjesët intime. Është e pabesueshme, kur sheh vazhdimisht reklamat televizive, që flasin për gra që nuk përdorin deordorantë ose sapunë intimë, dhe nuk mund t‘u afrohesh. Zbulova se askush nga ata që më rrethonin nuk e kuptonin. Sigurisht që dëshira për t‘u larë ekzistonte gjithmonë, por paralelisht ndieja një ndryshim të madh mbi lëkurën time, që dukej sikur po "merrte" frymë dhe po lirohej nga ajo shtresë produktesh kimike dhe po kthehej në gjendjen e saj natyrale". Pamja, duke parë fotografitë, nuk ishte ndër më të mirat, por Tejlor siguron se lëkura e saj ishte shumë herë më e bukur dhe më e shndritshme se më parë. Madje, ajo tregon se edhe raportet sociale nuk ishin një katastrofë, të paktën nëse nuk e tregonte atë që po bënte. "Jemi gjithmonë të fiksuar për t‘u dukur sa më mirë, thotë ajo, por një herë që mblodha flokët bisht, nuk m‘u duk se njerëzit po më shikonin me përbuzje. Me pak fjalë, problemi qëndronte tek unë, sepse nuk ndihesha mirë me veten, jo te sikleti që mund të ndienin të tjerët". Në fund të 42 ditëve (plot gjashtë javë) gjëja më keqe ishin flokët, "si shkurre" që vinin erë më shumë se këmbët. Megjithatë, në fund ishte shëruar një cist i madh nga njëra qepallë, pasi për një kohë të gjatë nuk u vendos make up mbi të, madje ishte zhdukur edhe koliti, gjë që Niki Tejlor ia ka atribuuar reduktimit të substancave kimike në trup. Por mbi këtë fakt mjekët nuk kanë dashur të bëjnë asnjë koment. "Ndihesha e shëndetshme për aq kohë sa nuk kisha kontakt me persona të tjerë", shton Niki Tejlor. Por dushi i parë pas 6 javësh më dhuroi një ndjesi të mrekullueshme, saqë nuk doja të dilja më nga banja. Tashmë përdor vetëm sapun tualeti, një shampo dhe hidratues për fytyrën. Është gjithçka për të cilën kam nevojë", përfundon ajo..

ky informacion eshte marr nga revista "kuriozitete"

bobo kushedi se cfare ere mbante kjo mbas 6 javesh.

Ne fakt ne dimer edhe mund te mos lahesh per 6 jave, por ne vere aha..........................

Pas 70 vjetesh, arkeologet amerikane jane rikthyer. Bashkepunimi me koleget shqiptare, zbulimet e koheve te fundit dhe… disa keshilla

nga Jack L. Davis, University of Cincinnati



Teksa kufijtё shqiptarё hapeshin pёr amerikanёt nё vitin 1990, Karl Petruso nga Universiteti i Teksasit nё Arlington shkruante njё letёr pёr Akademinё Shqiptare tё Shkencave. Propozimi ishte i thjeshte: Petruso kerkonte bashkёpunim dypalesh nё fushёn e arkeologjisё. Pёrgjigja qё ai mori nga Muzafer Korkuti, drejtor i Institutit Arkeologjik nё Tiranё, i hapi rrugёn njё programi tё sukseshёm gёrmimesh tё pёrbashkёta nё shpellёn e Konispolit, nё pikёn mё jugore tё Shqipёrisё- vёrtet i pari kёrkim arkeologjik pёr amerikanёt nё Shqipёri.

Bashkёpunimi midis Korkutit dhe Petrusos ndihmoi pёr pregatitjen e terrenit pёr njё tjetёr bashkёpunim nё shkallё mё tё gjerё, qё u organizua nga Muzafer Korkuti, Skender Mucaj, Lorenc Bejko, Mike Galaty, prej bashkёshortes sime Shari Stocker si dhe unё vetё, projekt qё pati pёr qёllim ekplorimin sistematik tё zonave rurale pёrreth Apollonisё. Ky projekt nga ana tjetёr, u bё shkas pёr dy projekte tё tjera nё rajon. Kёshtu Millsaps College filloi njё studim sistematik nё zonёn e Shalёs, pranё kufirit me Kosovёn, ndёrsa Universiteti i Los Angeles-it filloi njё gёrmim tё pёrbashkёt me njё ekip shqiptar nё tumёn e Lofkendit, nё zonёn e Mallakastrёs.

Megjithёse nuk ka pasur asnjё kёrkim nga studiues amerikanё para 1991-shit, nuk ishte Petruso i pari studiues amerikan qё shkeli nё Shqipёri. Nё qershor tё vitit 1938, Elisabeth Pierce Blegen dhe Ida Thallon Hill, gratё e studiuesve Carl E. Blegen, profesor nё Universitetin e Cincinnatit dhe Bert Hodge Hill, dy nga mё tё njohurit arkeologё amerikanё qё punuan nё Greqi nё fillim tё viteve ’20, udhёtuan nёpёr Shqipёri duke kaluar nga Ohri pёr nё Dubrovnik.

Libbi Blegen i shkruante burrit tё saj: “(Ne) patёm njё pushim nё kufi…e mё pas udhёtuam nё njё rrugё tё mrekullueshme mes malesh-u ndjemё si nё kupolёn e botёs”. Nё Tiranё ato u ftuan nё njё darkё nga zoti Grant, shefi i Legatёs Amerikane si dhe nga gjenerali Percy, i cili ishte ngarkuar tё trajnonte xhandarёt shqiptarё; ato vizituan gjithashtu Muzeun e Tiranёs, pёr tё cilin shkruanin se nё tё ruheshin portrete romake tё privuara nga shtatoret.

Dy dekada mё parё bashkёshorti i Ida Hillit, Bert, kishte qёnё i pari arkeolog amerikan i ngacmuar nga ideja pёr tё gёrmuar nё Shqipёri. Ai dhe Hetty Goldman, prehistoriani amerikan, vendosёn nё vitin 1921 tё kёrkonin njё sit arkeologjik i cili te eksplorohej nga Muzeu i Arteve te Bukura nё Boston. Sё bashku ata udhёtuan nё epirin grek, Maqedoni, Thrakёn lindore dhe Shqipёri, (duke pёrfshirё kёtu territore tё Korces e Delvinёs), duke konsideruar si mundёsi gёrmimi edhe qendra si Finiqi. Megjithatё nё fund ata zgjodhёn Kolofonin nё Turqi, duke vonuar kёshtu fillimin e gёrmimeve amerikane nё Shqipёri rreth 70 vjet.

Qe prej vitit 1998, ne nё Universitetin e Cincinnatit kemi gёzuar njё bashkёpunim e marredhёnie tё frytshme me Institutin Arkeologjik nё Tiranё, me Qendrёn Ndёrkombёtare tё Arkeologjisё Shqiptare, me Fondacionin Butrinti si dhe me Institutin Packard pёr Shkencat Shoqёrore. Tё gjithё kёto institucione, nё mёnyre sinjifikative na kanё ndihmuar nё eksplorimet qё kemi bёrё nё rrethinat e Apollonisё dhe Epidamnosit si dhe nё gёrmimin qё zhvillojmё kёto ditё nё rrethinat e Apollonisё, nё “Tempullin e Bonjakёve”. Nё Durrёs nё vitin 2001, tё gjitha kodrat midis qytetit dhe Porto Romanos u vrojtuan sistematikisht sёbashku me kolegёt Iris Pojani e Afrim Hoti, punё qё rezultoi me dokumentimin e njё dyzine sitesh tё panjohura arkeologjike. Njё tempull i ri atje tashmё ёshtё gёrmuar nga Iris Pojani.

Vrojtimi nё Apolloni u zgjerua disa kilometra larg akropolit. Nё Lindje, kodrat pёrreth Margёllicit u vrojtuan ashtu sikundёr edhe bregdeti adriatik nё Perёndim. Nga njё numer i madh sitesh tё zbuluara, njё pjesё tashmё janё eksploruar. Ndёr to pёrfshihet edhe i pari sit i Neandertalit nё Shqipёrinё qёndore, ashtu si edhe tumat e shek.6-tё e mё vonё, tё cilat ishin kёrcёnuar nga grabitёsit e tashmё tё shpёtuara nga pёrpjekjet e Lorenc Bejkos dhe Maria Grazia Amores nё Qendrёn Ndёrkombёtare tё Arkeologjisё Shqiptare. Studiuesit e Universitetit tё Cincinnatit, bashkёpunojnё pёrvit me Vangjel Dimon nga Instituti Arkeologjik dhe Iris Pojanin nga Qendra Ndёrkombёtare pёr Arkeologjinё Shqiptare, duke studiuar rrenojat nё pronёn e familjes sё Bonjakёve pranё fshatit Pojan. Pikёrish kёtu ne kemi zbuluar njё tempull tё hershёm grek si dhe njё qendёr kulti. Dhe jemi tё lumtur qё ky tempull ёshtё pёrfshirё tashmё brenda kufijve tё Parkut Arkeologjik tё Apollonisё duke i siguruar atij kёshtu kujdesin qё meriton.

Nё muajin prill tё kёtij viti, Shari Stocker, Iris Pojani, Ols Lafe nga Instituti Arkeologjik dhe unё patёm nderin tё prisnim nё Shqipёri njё grup studentёsh dhe profesorёsh nga Shkolla Amerikane Arkeologjike nё Athinё, pёrfshirё dhe drejtorin e saj, Steve Tracy. U treguam vizitorёve, pjesa mё e madhe e tё cilёve nuk kishte udhёtuar mё parё nё Shqipёri, disa nga qendrat me tё rёndёsishme tё vendit.

Interesi pёr arkeologjinё nё Shqipёri tashmё ёshtё i plotё. Endrrat e Libbie Blegen dhe Ida Hill janё njё realitet. Miqёsia e fortё dhe marredhёniet mes kolegёve qё tashmё janё vendosur mes nesh, janё ushqyer nga shpirtmadhёsia e mikpritja e shqiptarёve. Kjo gjё pёrbёn njё themel tё fortё pёr bashkёpunim akademik midis Shteteve tё Bashkuara dhe Shqipёrisё edhe pёr shumё vite tё tjera nё vazhdim. Por duhet tё theksojmё megjithatё, se projektet amerikane nё Shqipёri janё tё pavaruara administrativisht nga njёra-tjetra dhe sponsorizohen nga universitete private e rajonale, por jo nga qeveria amerikane e Shteteve tё Bashkuara. Ne jemi tё lumtur qё kёrkimet tona kanё qenё dhe do tё jenё gjithmonё nё bashkёpunim me kolegёt shqiptare. E kёshtu duhet tё jetё. Pёr kёndvёshtrimin tonё, duhet qё Shqipёria tё mёnjanojё hendeqet qё kanё lejuar vendet e tjera tё Mesdheut si Greqia, ku tё huajt dominojnё disa nga sitet arkeologjike. Nё disa nga kёto vende, nuk ka patur njё bashkёpunim midis arkeologёve vendas e tё huaj. Ne kёshtu shpresojmё qё arkeologёt e huaj, si dhe vetё ne do tё jemi tё mirёpritur tё bashkёpunojmё me kolegёt shqiptarё nё projekte studimore nё Shqipёri pёr shumё vite me rradhё.