DIELLZA, NESER KA DITËLINDJEN

nga Adem Berisha 2007-09-28, 15:02

DIELLZA 12 VITE PAS

Dymbëdhjetë vite më parë, pikërisht më daten 29. 09. 1995. kjo botë kishte fituar edhe diellin e dytë të quajtur DIELLZA.

"Diten kur u linde
më njëzet e nëntë shtator,
DIELLZË ty të pagëzuam
se lindi dielli i jonë.

Ishte e nëntëdhjetë e pesta
me skame e varfëri,
por ty të dha zoti shëndetin
të gjithë të kishin lakmi".
(...Si ajo nuk ka më tjetër)

Atë ditë ndriqimi i vendit ishte dyfishuar dhe dukej se anë e kënd mbretronte gëzimi, hareja, kënaqësia, lumturia . . . sepse Zoti i Madh kishte lëshuar mbi tokë një engjëll të veçantë të stolisur me shumë e shumë veçanti me të cilat nuk kishte njeri të cilit nuk i tërhiqte vëmendjen. Këtë engjëll të kësaj bote Zoti mua ma kishte falur si një dhuratë ekskluzive dhe preminë e të gjitha premive. Ajo rritej si molla në gemb dhe çdo ditë e më shumë zbukurohej ndërsa me mprehtësinë e saj mendore çdo herë bëhej më tërheqëse për të gjith ata të cilët kishin fatin dhe kënaqësinë ta njihnin. Në vete ngërthente të gjitha veçoritë hyjnore të engjujve të Përendisë. Ajo ishte e lindur që vetëm të dashuronte me tërë qenien e saj ndërsa konceptin e urrejtjës as që e kuptonte. Shëndriste, shëndriste, shëndriste dhe si magnet tërhiqte gjithë ata të cilët kishin fatin dhe kënaqësinë për tu takuar me te.

"Zoti e solli në këtë botë
si një mrekulli,
por prap e muar pranë vetës
si engjëll të tij".
(...Lulja e përjetësisë)

Për shkak të gjendjes tejet të rëndë nga okupimi i poshter serb, më mungonte paraja-leku qe t'i bleja nga një litër qumshtë në ditë gjerësa u gjet një njeri me zemer e shpirtë të Madh, Avdyl Haxhimurati nga Rahoveci, i cili këtë artikull të domosdoshëm veçanërisht për fëmijë ma siguroi kurr pa më pyetur a kam për të ia paguar apo jo. Avdylin sot e gjerë në amshim do ta kujtoj dhe lutem që zoti tek ai dhe gjithë të dashurit e tij të sjell gjithë të mirat që ai ka. Duke qenë se Avdyli këtë ma jipte me zemer, bukuroshja rritej dhe zbukurohej në mënyrë fantastakike.
Si pasojë e këtyre rrethanave të krijuara nga armiqtë e perbetuar te të gjithë shqiptarve, u detyrova që ate ta largoja nga vetja dhe ta dergoja në mergim pranë babit të saj, Agronit i cili dy vite më parë pa pasëportë e duke kaluar burg pas burgu, kishte arritur në Gjermani për të siguruar mbijetesen e prindërve, bashkëshortës dhe Arbërit e Diellzës e cila kishte lindur dy muaj pas shkuarjes së tij në mergim. Atë ditë, më 07. shtator 1997. me autobus u nisem nga Rahoveci për në Prishtinë e prej andej për Mitrovicë për ta lidhur me personat të cilët do ta transportonin për në Gjermani. Prej Prishtine gjerë në Mitrovicë disa studente të univerzitetit të Prishtinës të cilat poashtu me të njejtin autobus udhtonin për në Mitrovicë, nuk kishin të përmbajtur dhe nga duart e mia ma rrembyen për ta puthur e përqafuar duke e mbajtur në krahet e tyre krej gjerë sa arritem në Mitrovicë e më në fund më thanë se kurr në jeten e tyre nuk kishin parë një fëmi të këtillë. Më në fund Diellza tashmë dyvjeçare dhe Arbëri tre vjeçar së bashku me nënen e tyre Fedaijen arrijnë tek babai i tyre Agroni i cili nuk e njihte të bijen të cilen e kishte lënë dy vite më parë në bark të nënës.
Që nga ajo datë, mua lotët nuk më janë tharë sepse më mungonte shpirti i shpirtit tim, Diellza e cila sapo kishte filluar të ecte, nuk linte ditë të zotit pa më pritur në oborr derisa unë vija nga puna ku punoja tek një firmë private pasiqë tashmë pothuajse të gjithë shqiptarët ishin larguar nga puna e tyre.

Kështu, kalojnë tri vite gjerësa përsëri shpirtit tim t'i këthehet shpirti i tij. U kënaqa, u kënaqa e u kënaqa.
Diellzusha tash fillon mësimet parashkollore dhe dihet, ËSHTË MË E MIRA. Pastaj vazhdon mësimet për katër vite rresht pranë shkollës fillre "Isa Boletini" në Rahovec ku me bukurinë e saj, sjelljen e mirë dhe suksesin e dalluar në mësime, të gjithë i mahniste e veçanërisht mësuesen e saj Vera Lila

"Klasës së pestë fillore
e mësuesës Verë që e mësoi,
sa të jenë jeta jetë
DJELLZUSHA do u mungojë".

Por për fatin tim të zi, kjo nuk zgjati shumë dhe më daten 04. 06. 2006. Diellza ime e dashur e pëson në një aksident komunikacioni por me shpirtin e saj të Madh lufton për jetë a vdekje plot 25 ditë, pikërisht gjerë më daten 28. 06. 2006. kur pushon së rrahuri zemra e këtij engjëlli për të shkuar përjetësisht në përjetësi e mua për të më lenë me shpirt të vrarë e zemer të përvëluar.

"Por mua më le me zemer të vrarë
se nuk të kam më pranë,
kopshtin ma ke varfëruar
Oh-aaa-ah ! DIELLZEN ku e kaaam "?!!!
(... Lulja e përjetësisë)

"Veç një yll që e kam n’amshim,
në përjetësi tash që gjallon,
ai është shpirti i shpirtit tim
që ende të gjallë në këtë botë më mbanë".
(... Shpirti i shpirtit)

Ajo tash është lulja më e bukur e përjetësisë dhe vetë mbiylli i gjithësisë:

"Për sa kohë që kopshtin
në këtë botë ma ka stolisë,
tash s’është më lule e tokës
është lule e përjetësisë".
(...Lulja e përjetësisë)

Mirëpo, për mua jeta në këtë botë është bërë e padurueshme dhe e pakuptimtë sepse DIELLZA U LIND TË JETONTE, JO TË VDISTE :

"Arbërit e Arditit
shumë po iu mungon,
po ç’do t’i bësh babushit
për ditë që po shterron.

Ai shumë do të nxitojë
qe tek ti të vij,
është betuar në zotin
që këtu pa ty të mos rrij".
(...Si ajo nuk ka më tjetër)

Kështu ditët kalojnë e dhëmbja sa vie e shtohet

"Thonë se, “koha sheron plagët”
por jo gjithëmonë kjo është e vërtetë
sepse paska edhe plagë të tilla
që nuk sherohen dot kurr në jetë.

Sado që ditët po kalojnë
kurrsesi dhëmbja s’paksohet,
ajo s’bie nga intenziteti
veç sa vie e më shumë shtohet.

Secila ditë që zbardhë e ngryset
diçka tuajen më përkujton,
nga kujtimet e panumërta
OJ SHENJTËRI që na i ke lënë".
(...Koha nuk sheruaka plagët)

E tash të gjithë familjarët, farëfisi, shokët, miqtë e dashamirët dhe të gjithë ata që e njohen por edhe shumë e shumë të tjerë të cilët ate e njohen përmes shkrimeve dhe fotove të saja në faqet shqiptare të internetit, këtë engjëll të përendisë e kujtojnë me mallë, krenari që kishin një mrekulli si DIELLZA por edhe me pikëllim të pashoq që fizikisht ajo tashmë nuk është në mesin e tyre prandaj :

"Për ty do të qajë farë e fisi
anë e m’banë kah janë
se të gjithë nga ‘i plagë në zemer
Diellzë për ty e kanë.

Për ty do të qaj karriga
të zbrazur që e ke lënë,
për ty do të qaj ditari
që s’mban më emrin tënd.

Si do të shikojmë tash rrobat
që i ndërroje çdo ditë,
e si do të shikojmë pesat
në ditar që i ke rradhitë.

Si do të shikojmë tash librat
që na i le kujtim?
çelik ta kishim zemren
s’do bënte durim.
(... Si ajo nuk ka më tjetër)

Eh, DIELLZA neser ka ditëlindjen e dymbëdhjetë të cilen veçanërisht babushi i vetë do ta festojë :

"Dhe, më njëzetenëntë shtator
me shpirt të vrarë do të përkujtoj,
ditëlindjen tënde si ditë të shenjtë
me një gotë helm, do ta festoj.
(...Koha nuk sheruiaka plagët)

nga **Andi** 2007-09-29, 20:34

z.Adem,sinqerisht e kam te veshtire te shkruaj dicka pasi nuk di cfare te te them,dhe cfardo qe un te shpreh jam i sigurt qe nuk do jua uli ndopak dhimbjen qe ju ndjeni,megjithate ju them qe ti jepni vetes kurajo,besoj se edhe vet Dellieza do te donte te njejten gje,me beri pershtypje diku qe ju kishit shkruar se Zoti i Madh kishte lëshuar mbi tokë një engjëll të veçantë të stolisur me shumë e shumë veçanti me të cilat nuk kishte njeri të cilit nuk i tërhiqte vëmendjen jam i sigurt se zoti tashme e mban perseri prane vetes kete engjell.

kurajo z.Adem......

nga Adem Berisha 2007-09-30, 14:34

Shumë i rrespektuari Andi, unë nga zemra të falenderoj për gjuthë ate që thua dhe që ndien në zemren dhe shpirtin tuaj si një djalosh i mrekullueshëm. Çka të them?, e kam mjaft të vështirë të përmbahem sepse DIELLZA jonë e dashur mi mori me vete të gjitha kënaqësitë e jetës. Ajo me të vërtetë ishte "shpirti i shpirtit tim" sepse aq shumë më kishte përvehtësuar saqë një gjë e tillë rrallë mund të ndodhte gjetiu në atë masë.
Megjithate, kur shoh se shokët, miqtë e dashamirët mbi supet e tyre bartin nga një pjesë të dhëmbjës dhe pikëllimit tim, ajo mua më zvogëlohet dhe ndiej veten paksa më të relaksuar kështuqë më lehtë e përballoj dhëmbjen. Kështu të bashkuar gjithësesi do të jemi më të fortë.
Andi, bukuroshi i axhit, edhe një herë të falenderoj duke uruar qe në të ardhmen të këmbejmë letra e mendime gëzimi e hareje reciproke. Zoti të bekoftë ty dhe gjithë të dashurit që ke.

nga **Andi** 2007-10-07, 20:38

ju kuptoj z.Adem eshte e veshtire per ne qe te gjejme fjale per tu shprehur , dhe jo per ju qe e perjetoni cdo dite kete dhembje.

ju falenderoj per urimin tuaj,gjithashtu ju uroj juve nje jete sa me te gjate dhe me sa me pak dhimbje,edhe pse nuk eshte e lehte per ju.

nga Sponsored content

DIELLZA, NESER KA DITËLINDJEN

DIELLZA, NESER KA DITËLINDJEN

Re: DIELLZA, NESER KA DITËLINDJEN

BASHKËNDIESIA = SHPIRTMADHËSI

Re: DIELLZA, NESER KA DITËLINDJEN

Re: DIELLZA, NESER KA DITËLINDJEN