Letersia shqiptare
2 posters
Faqja 1 e 1
Letersia shqiptare
Letersia shqipe
Letersia shqipe eshte e lidhur ngushte me gjuhen dhe historine e popullit shqiptar.
Ajo ndahet ne pese periudha kyqe: Letersia e Vjeter Shqipe, Letersia e Bejtexhinjve, Letersia e
Rilindjes, Letersia e Pavaresise dhe Letersia Bashkekohore.
Letersia e Vjeter Shqipe:
lindi dhe u zhvillua ne mesjete. Kjo letersi perfshin tre shekuj. Letersia e
kesaj periudhe nuk mund te kuptohet pa pasur parasysh momentet historike qe Shqiperia po
perjetonte. Megjithese ideologia sunduese ishte ajo fetare, shkrimtaret e kesaj periudhe shkruan edhe tekste mesimore e didaktike madje edhe krijime teresisht laike, si: Gramatika e Andrea Bogdanit, Fjalori latinisht shqip i Frang Bardhit. Kjo eshte periudha e pese B-ve: Marin Barleti, Gjon Buzuku, Pjeter Budi, Frang Bardhi, Pjeter Bogdani. Ne shekullin e XVI u shkrua vetem Meshari, me 1555 nga Gjon Buzuku, i cili konsiderohet si libri i pare i shkruar ne shqip.Themi konsiderohet pasi letersia shqipe, sipas gjuhetareve, nuk kufizohet ne kete shekull. Shkrimi i pare dokumentohet ne vitin 1462 nga Formula e pagezimit. Duhet te kihet parasysh qe zgjedha osmane ka bere te pamunduren te zhdukte cdo gjurme te kesaj gjuhe e kulture, duke djegur cdo dokument qe vertetonte ekzistencen e saj. Per kete arrihet ne perfundimin qe gjuha shqipe ka ekzistuar edhe me pare se datat e dokumentuara, duke pare edhe gjuhen e rrjedhshme te Mesharit.
Letersia e Bejtexhinjve:
lindi dhe u zhvillua ne shekullin XVIII. Pati nje perhapje te gjere ne qyetete ndryshme te Shqiperise si : Berat, Shkoder, Elbasan, Gjakove, Prishtine. Kjo rryme nuk arriti tė ngrihet nė shkallėn e letėrsisė kombėtare, por sidoqofte duhet konsideruar kontributi qe keta shkrimtare i dhane si gjuhes ashtu edhe kultures shqipe. Krahas temes fetare ata trajtuan gjeresisht
edhe temen laike, duke i kenduar bukurise femerore, bukurise se natyres, punes, virtyteve te larta njerezore etj. Duke qene me afer popullit bejtexhinjte trajtonin tema te jetes se perditshme. Nder bejtexhinjte me te njohur ishin: Nezim Frakulla, Sulejman Naibi, Hasan Zyko Kamberi, Muhamet Kyēyku, Tahir Gjakova etj. Fjala « Bejtexhinj » rrjedh nga fjala turke « bejte » qe do te thote « vjershe ». Nga ana artistike jane per t u vleresuar, pasi bejtexhinjte perdoren mjete shprehese mjaft origjinale. Ata perdoren kryesisht vargun teterrokesh. Shkrimet e bejtexhinjve u perhapen permes kopjimit me dore ose permes tradites gojore.
Letersia e Rilindjes :
kjo letersi lindi nga mesi i shekullit te XIX e arriti deri me 1912, vit kur Shqiperia fitoi Pavaresine Kombetare nga zgjedha qe e kishte nenshtruar per pese shekuj. Kjo letersi ishte e frymezuar nga shpirti patriotik, evokimi i se kaluares heroike dhe deshira per liri.
Ishte kryesisht letersi romantike edhe pse nuk munguan vepra realiste apo vepra me drejtim
iluminist. Shkrimtari me i shquar i kesaj letersie ishte Naim Frasheri. E njohur eshte kryesisht
poema e tij Bageti e bujqesi, e cila pershkohet nga nje dashuri per natyren shqiptare e nje shpirt i ndezur patriotik. Shkrimtare te tjere te shquar te kesaj periudhe jane: Jeronim de Rada, Gavril Dara i Riu, A.Z.Cajupi, Ndre Mjeda, Asdreni, Pashko Vaso, Zef Serembe, Filip Shiroka, Luigj Gurakuqi, Sami Frasheri, Naum Veqilharxhi, Risto Siliqi, Mihal Grameno. Kjo letersi shenon lindjen e nje
letersie te mirefillte artistike, e cila hedh edhe bazat e gjuhes letrare shqipe .
Letersia e Pavaresise:
letėrsia e Pavarėsisė shqiptare lindi ne fund te shekullit XIX me Faik Konicen dhe u zhvillua ne gjysmėn e parė tė shekullit XX. Nder perfaqesuesit kryesore te kesaj letersie permendim: Gjergj Fishta, Faik Konica, Fan Noli, Migjeni, Lasgush Poradeci, Haki Stermilli, Nonda Bulka, Mitrush Kuteli, etj.Kjo letersi arriti tu jape jete ketyre dy cilesive: krijimit te trajtave e strukturave tė reja letrare, krijimit te vetėdijes letrare. Me vetedije letrare nenkuptohet karakteri estetik i letersise. Kjo letersi kerkonte qe qellimet ti arrinte me ane te frymes kritike dhe jo himnizuese. Kjo shihet qarte ne veprat e Fishtes, Migjenit, Konices, Stermillit etj.
Letersia bashkekohore:
letersia e kesaj periudhe kaloi neper shtigje teper te veshtira, duke u detyruar te kufizohet brenda uniformes se ngushte te metodes se realizmit socialist. Ne vitet e parat te regjimit pati nje lirshmeri persa i perket krijimtarise letrare. Ne vitet 50 lindi nje orientim i ri ne fushen e letersise shqiptare, si nė rrafshin tematik, ashtu dhe nė atė tė metodave krijuese. Tema mbizoteruese e letersise se ketyre viteve ishte liria e fituar nga Lufta nacionalclirimtare. Gjuha e rrefimit letrar dhe protagonist ishin karakteristike e veprave letrare te kesaj periudhe. Ne fillimin e
viteve 60 do behen hapat e pare per te nxjerre letersine nga ky shabllon. Ketu permendim
kontributin e cmuar te Petro Markos me romanin e tij te pare Hasta la vista qe sjell nje
kendveshtrim te ri ne letersine e asj periudhe. Me pas, po Marko, boton romanin Qyteti i fundit.
Me 1962 Ismail Kadare boton romanin e tij te suksesshem Generali i ushtrise se vdekur
perkthyer ne 40 gjuhe te ndryshme). Me pas Jakov Xoxa boton romanin e tij Lumi i vdekur,
Dritero Agolli boton nje seri romanesh. Nder shkrimtare me te njohur te kesaj periudhe permendim:
Petro Marko, Jakov Xoxa, Kasem Trebeshina, Fatos Arapi, Martin Camaj, dritero Agolli, Ismail
Kadare, Anton Pashku, Nazmi Rrahmani, Azem Shkreli, Ali Podrimja, Arshi Pipa, Lluka perone,
Esat Mekuli, Vorea Ujko.
Letersia shqipe eshte e lidhur ngushte me gjuhen dhe historine e popullit shqiptar.
Ajo ndahet ne pese periudha kyqe: Letersia e Vjeter Shqipe, Letersia e Bejtexhinjve, Letersia e
Rilindjes, Letersia e Pavaresise dhe Letersia Bashkekohore.
Letersia e Vjeter Shqipe:
lindi dhe u zhvillua ne mesjete. Kjo letersi perfshin tre shekuj. Letersia e
kesaj periudhe nuk mund te kuptohet pa pasur parasysh momentet historike qe Shqiperia po
perjetonte. Megjithese ideologia sunduese ishte ajo fetare, shkrimtaret e kesaj periudhe shkruan edhe tekste mesimore e didaktike madje edhe krijime teresisht laike, si: Gramatika e Andrea Bogdanit, Fjalori latinisht shqip i Frang Bardhit. Kjo eshte periudha e pese B-ve: Marin Barleti, Gjon Buzuku, Pjeter Budi, Frang Bardhi, Pjeter Bogdani. Ne shekullin e XVI u shkrua vetem Meshari, me 1555 nga Gjon Buzuku, i cili konsiderohet si libri i pare i shkruar ne shqip.Themi konsiderohet pasi letersia shqipe, sipas gjuhetareve, nuk kufizohet ne kete shekull. Shkrimi i pare dokumentohet ne vitin 1462 nga Formula e pagezimit. Duhet te kihet parasysh qe zgjedha osmane ka bere te pamunduren te zhdukte cdo gjurme te kesaj gjuhe e kulture, duke djegur cdo dokument qe vertetonte ekzistencen e saj. Per kete arrihet ne perfundimin qe gjuha shqipe ka ekzistuar edhe me pare se datat e dokumentuara, duke pare edhe gjuhen e rrjedhshme te Mesharit.
Letersia e Bejtexhinjve:
lindi dhe u zhvillua ne shekullin XVIII. Pati nje perhapje te gjere ne qyetete ndryshme te Shqiperise si : Berat, Shkoder, Elbasan, Gjakove, Prishtine. Kjo rryme nuk arriti tė ngrihet nė shkallėn e letėrsisė kombėtare, por sidoqofte duhet konsideruar kontributi qe keta shkrimtare i dhane si gjuhes ashtu edhe kultures shqipe. Krahas temes fetare ata trajtuan gjeresisht
edhe temen laike, duke i kenduar bukurise femerore, bukurise se natyres, punes, virtyteve te larta njerezore etj. Duke qene me afer popullit bejtexhinjte trajtonin tema te jetes se perditshme. Nder bejtexhinjte me te njohur ishin: Nezim Frakulla, Sulejman Naibi, Hasan Zyko Kamberi, Muhamet Kyēyku, Tahir Gjakova etj. Fjala « Bejtexhinj » rrjedh nga fjala turke « bejte » qe do te thote « vjershe ». Nga ana artistike jane per t u vleresuar, pasi bejtexhinjte perdoren mjete shprehese mjaft origjinale. Ata perdoren kryesisht vargun teterrokesh. Shkrimet e bejtexhinjve u perhapen permes kopjimit me dore ose permes tradites gojore.
Letersia e Rilindjes :
kjo letersi lindi nga mesi i shekullit te XIX e arriti deri me 1912, vit kur Shqiperia fitoi Pavaresine Kombetare nga zgjedha qe e kishte nenshtruar per pese shekuj. Kjo letersi ishte e frymezuar nga shpirti patriotik, evokimi i se kaluares heroike dhe deshira per liri.
Ishte kryesisht letersi romantike edhe pse nuk munguan vepra realiste apo vepra me drejtim
iluminist. Shkrimtari me i shquar i kesaj letersie ishte Naim Frasheri. E njohur eshte kryesisht
poema e tij Bageti e bujqesi, e cila pershkohet nga nje dashuri per natyren shqiptare e nje shpirt i ndezur patriotik. Shkrimtare te tjere te shquar te kesaj periudhe jane: Jeronim de Rada, Gavril Dara i Riu, A.Z.Cajupi, Ndre Mjeda, Asdreni, Pashko Vaso, Zef Serembe, Filip Shiroka, Luigj Gurakuqi, Sami Frasheri, Naum Veqilharxhi, Risto Siliqi, Mihal Grameno. Kjo letersi shenon lindjen e nje
letersie te mirefillte artistike, e cila hedh edhe bazat e gjuhes letrare shqipe .
Letersia e Pavaresise:
letėrsia e Pavarėsisė shqiptare lindi ne fund te shekullit XIX me Faik Konicen dhe u zhvillua ne gjysmėn e parė tė shekullit XX. Nder perfaqesuesit kryesore te kesaj letersie permendim: Gjergj Fishta, Faik Konica, Fan Noli, Migjeni, Lasgush Poradeci, Haki Stermilli, Nonda Bulka, Mitrush Kuteli, etj.Kjo letersi arriti tu jape jete ketyre dy cilesive: krijimit te trajtave e strukturave tė reja letrare, krijimit te vetėdijes letrare. Me vetedije letrare nenkuptohet karakteri estetik i letersise. Kjo letersi kerkonte qe qellimet ti arrinte me ane te frymes kritike dhe jo himnizuese. Kjo shihet qarte ne veprat e Fishtes, Migjenit, Konices, Stermillit etj.
Letersia bashkekohore:
letersia e kesaj periudhe kaloi neper shtigje teper te veshtira, duke u detyruar te kufizohet brenda uniformes se ngushte te metodes se realizmit socialist. Ne vitet e parat te regjimit pati nje lirshmeri persa i perket krijimtarise letrare. Ne vitet 50 lindi nje orientim i ri ne fushen e letersise shqiptare, si nė rrafshin tematik, ashtu dhe nė atė tė metodave krijuese. Tema mbizoteruese e letersise se ketyre viteve ishte liria e fituar nga Lufta nacionalclirimtare. Gjuha e rrefimit letrar dhe protagonist ishin karakteristike e veprave letrare te kesaj periudhe. Ne fillimin e
viteve 60 do behen hapat e pare per te nxjerre letersine nga ky shabllon. Ketu permendim
kontributin e cmuar te Petro Markos me romanin e tij te pare Hasta la vista qe sjell nje
kendveshtrim te ri ne letersine e asj periudhe. Me pas, po Marko, boton romanin Qyteti i fundit.
Me 1962 Ismail Kadare boton romanin e tij te suksesshem Generali i ushtrise se vdekur
perkthyer ne 40 gjuhe te ndryshme). Me pas Jakov Xoxa boton romanin e tij Lumi i vdekur,
Dritero Agolli boton nje seri romanesh. Nder shkrimtare me te njohur te kesaj periudhe permendim:
Petro Marko, Jakov Xoxa, Kasem Trebeshina, Fatos Arapi, Martin Camaj, dritero Agolli, Ismail
Kadare, Anton Pashku, Nazmi Rrahmani, Azem Shkreli, Ali Podrimja, Arshi Pipa, Lluka perone,
Esat Mekuli, Vorea Ujko.
Musafir- Vizitor
Re: Letersia shqiptare
Ne fillimet e letersise shqiptare jane veprat e Marin Barletit ("Historia e Skenderbeut", 1508) dhe te humanisteve te tjere, te botuara latinisht. Libri i pare shqip eshte "Meshari" (1555) i Gjon Buzukut. Letersia e vjeter perfaqesohet nga vepra fetare, por qe ishin shprehje e qendreses kunder sundimit osman. Autoret me te rendesishem ishin Pjeter Budi, Frang Bardhi, Pjeter Bogdani dhe te arbereshet e Italise Leke Matrenga e Jul Variboba. Ne shek. XVIII-XIX lindi rryma e bejtexhinjve, e ndikuar nga i letersia orientale, por ne veprat e poeteve me te shquar kishte edhe tema laike e nota shoqerore (Hasan Zyko Kamberi, Nezim Frakulla, Zenel Bastari, Muhamet Ēami - Kycyku etj).
Letersia e re kombetare nis afer mesit te shek. XIX lidhur me levizjen e gjere per clirimin nga sundimi I huaj dhe prandaj quhet letersia e Rilindjes Kombetare. Ajo pati nje drejtim iluminist e ne periudhen e fundit edhe vepra realiste, por ne te mbisundoi romantizmi, bashkekohes me romantizmin evropian. U levrua sidomos poezia. Kjo ishte nje letersi me fryme demokratike e popullore, tema themelore ishte dashuria per atdheun, evokimi i te kaluares heroike dhe lufta per clirim kombetar e shoqeror. Te arbereshet e Italise u shquan Jeronim De Rada me poemen "Kenget e Milosaos" (1836) e nje varg veprash te medha poetike, Gavril Dara i Riu me poemen "Kenga e Sprasme e Bales", Francesk Anton Santori, Zef Serembe etj.
Poeti i madh kombetar i kesaj periudhe eshte Naim Frasheri, autor i poemes "Bageti e Bujqesi" (1886), i "Historise se Skenderbeut" ne vargje dhe i shume veprave te tjera patriotike, lirike e filozofike. Figura te tjera te shquara jane poeti lirik e satirik Andon Zako Ēajupi ("Baba Tomori", 1902), poetet Ndre Mjeda, Aleks Stavre Drenova (Asdreni), novelisti Mihal Grameno etj.
Pas shpalljes se Pavaresise (1912) letersia e zhvilloi me tej frymen atdhetare te Rilindjes Kombetare dhe ne vitet 20-30 thellohet realizmi, karakteri demokratik, problematika shoqerore. Perfaqesues i shquar i rrymes demokratike eshte Fan Noli, figure politike por edhe poet, publicist e perkthyes. Lirik i njohur i kohes eshte Lasgush Poradeci. Nga ana tjeter nje figure qendrore e letersise dhe e publicistikes ishte At Gjergj Fishta. Nder prozatoret jane romancieret Ndoc Nikaj, Foqion Postoli dhe Haki Stermilli. Kulmin e realizmit kritik, me pasqyrimin e gjendjes se masave me te varfer dhe me theks te forte te revoltes shoqerore e shenojne veprat poetike dhe prozaike te Migjenit ("Vargjet e lira", 1935). Faik Konica nderkohe ishte nje kritik letrar me veprimtari shume te zgjeruar publicistike qe ndikoi jo pak ne kete letersi.
Nje etape cilesisht e re ne letersine shqiptare ze fill ne vitet e Luftes ANĒ dhe mori zhvillim te plote pas Ēlirimit si letersi e realizmit socialist. Ne shtypin ilegal, si shprehje e qendreses antifashiste, u levrua nje letersi revolucionare, kryesisht poezia qytetare e patriotike. Poema satirike "Epopeja e Ballit Kombetar" (1944) e Shefqet Musarajt eshte vepra me e shquar i kesaj kohe.
Pas Ēlirimit pothuajse e tere letersia ishte e kontrolluar nga censura e shtetit. Hapesirat ne cilat shtrihej letersia e asaj kohe ishin te ngushta dhe plot rrezik per autoret. Shume prej tyre si Kasem Trebeshina, Dhimiter Xhuvani, Petro Marko e te tjere u denuan nga Partia ne fuqi. Shkrimtare te tjere si Ismail Kadare, Jakov Xoxa e plot te tjere shkruanin te vertetat e tyre te fshehura pas nje sensi te dyzuar. Megjithate edhe gjate periudhes se Socializmit lindi dhe u zhvillua nje letersi e mirefillte e cila edhe pse nen censure, u shkrua dhe u konfirmua. Ne vitet e fundit te agonise socialiste edhe letersia filloi te shfaqej me hapur dhe te mbante nje qendrim kritik here hapur e here te nenkuptuar. Pas diktatures letersia shqiptare pati njefare mpirjeje. Brezi i ri i shkrimtareve solli nje fryme te re realiste sidomos ne poezi. Liria ne shkrim solli nje dyndje veprash letrare, por vetem pak prej tyre ishin te nje niveli te pelqyeshem. Peshen me te madhe e mbajten akoma shkrimtaret e periudhes se Pas Luftes. Shkrimtare si Diana Ēuli, Visar Zhiti, Besnik Mustafaj,Sulejman Mato e plote te tjere vezulluan ne kete periudhe. Ne poezi u shquan Mimoza Ahmeti dhe nder me te rinjte Etvin Hatibi.
Vlen te permendet qe periudha e Post Diktatures pati vlera te vecanta sidomos per sa i perket ribotimit te veprave qe censura komuniste i kishte ndaluar apo i kishte cunguar. U botuan te plota veprat e rilindesve, e Gjergj Fishtes, Faik Konices, Lasgush Poradecit, Mitrush Kutelit etj. U botuan veprat e ndaluara dhe te denuara gjate sundimit komunist te shkrimtareve Petro Marko, Pjeter Arbnori, Fatos Lubonja, Kasem Trebeshina, Dhimiter Xhuvani, Visar Zhiti e shume te tjere.
Letersia e re kombetare nis afer mesit te shek. XIX lidhur me levizjen e gjere per clirimin nga sundimi I huaj dhe prandaj quhet letersia e Rilindjes Kombetare. Ajo pati nje drejtim iluminist e ne periudhen e fundit edhe vepra realiste, por ne te mbisundoi romantizmi, bashkekohes me romantizmin evropian. U levrua sidomos poezia. Kjo ishte nje letersi me fryme demokratike e popullore, tema themelore ishte dashuria per atdheun, evokimi i te kaluares heroike dhe lufta per clirim kombetar e shoqeror. Te arbereshet e Italise u shquan Jeronim De Rada me poemen "Kenget e Milosaos" (1836) e nje varg veprash te medha poetike, Gavril Dara i Riu me poemen "Kenga e Sprasme e Bales", Francesk Anton Santori, Zef Serembe etj.
Poeti i madh kombetar i kesaj periudhe eshte Naim Frasheri, autor i poemes "Bageti e Bujqesi" (1886), i "Historise se Skenderbeut" ne vargje dhe i shume veprave te tjera patriotike, lirike e filozofike. Figura te tjera te shquara jane poeti lirik e satirik Andon Zako Ēajupi ("Baba Tomori", 1902), poetet Ndre Mjeda, Aleks Stavre Drenova (Asdreni), novelisti Mihal Grameno etj.
Pas shpalljes se Pavaresise (1912) letersia e zhvilloi me tej frymen atdhetare te Rilindjes Kombetare dhe ne vitet 20-30 thellohet realizmi, karakteri demokratik, problematika shoqerore. Perfaqesues i shquar i rrymes demokratike eshte Fan Noli, figure politike por edhe poet, publicist e perkthyes. Lirik i njohur i kohes eshte Lasgush Poradeci. Nga ana tjeter nje figure qendrore e letersise dhe e publicistikes ishte At Gjergj Fishta. Nder prozatoret jane romancieret Ndoc Nikaj, Foqion Postoli dhe Haki Stermilli. Kulmin e realizmit kritik, me pasqyrimin e gjendjes se masave me te varfer dhe me theks te forte te revoltes shoqerore e shenojne veprat poetike dhe prozaike te Migjenit ("Vargjet e lira", 1935). Faik Konica nderkohe ishte nje kritik letrar me veprimtari shume te zgjeruar publicistike qe ndikoi jo pak ne kete letersi.
Nje etape cilesisht e re ne letersine shqiptare ze fill ne vitet e Luftes ANĒ dhe mori zhvillim te plote pas Ēlirimit si letersi e realizmit socialist. Ne shtypin ilegal, si shprehje e qendreses antifashiste, u levrua nje letersi revolucionare, kryesisht poezia qytetare e patriotike. Poema satirike "Epopeja e Ballit Kombetar" (1944) e Shefqet Musarajt eshte vepra me e shquar i kesaj kohe.
Pas Ēlirimit pothuajse e tere letersia ishte e kontrolluar nga censura e shtetit. Hapesirat ne cilat shtrihej letersia e asaj kohe ishin te ngushta dhe plot rrezik per autoret. Shume prej tyre si Kasem Trebeshina, Dhimiter Xhuvani, Petro Marko e te tjere u denuan nga Partia ne fuqi. Shkrimtare te tjere si Ismail Kadare, Jakov Xoxa e plot te tjere shkruanin te vertetat e tyre te fshehura pas nje sensi te dyzuar. Megjithate edhe gjate periudhes se Socializmit lindi dhe u zhvillua nje letersi e mirefillte e cila edhe pse nen censure, u shkrua dhe u konfirmua. Ne vitet e fundit te agonise socialiste edhe letersia filloi te shfaqej me hapur dhe te mbante nje qendrim kritik here hapur e here te nenkuptuar. Pas diktatures letersia shqiptare pati njefare mpirjeje. Brezi i ri i shkrimtareve solli nje fryme te re realiste sidomos ne poezi. Liria ne shkrim solli nje dyndje veprash letrare, por vetem pak prej tyre ishin te nje niveli te pelqyeshem. Peshen me te madhe e mbajten akoma shkrimtaret e periudhes se Pas Luftes. Shkrimtare si Diana Ēuli, Visar Zhiti, Besnik Mustafaj,Sulejman Mato e plote te tjere vezulluan ne kete periudhe. Ne poezi u shquan Mimoza Ahmeti dhe nder me te rinjte Etvin Hatibi.
Vlen te permendet qe periudha e Post Diktatures pati vlera te vecanta sidomos per sa i perket ribotimit te veprave qe censura komuniste i kishte ndaluar apo i kishte cunguar. U botuan te plota veprat e rilindesve, e Gjergj Fishtes, Faik Konices, Lasgush Poradecit, Mitrush Kutelit etj. U botuan veprat e ndaluara dhe te denuara gjate sundimit komunist te shkrimtareve Petro Marko, Pjeter Arbnori, Fatos Lubonja, Kasem Trebeshina, Dhimiter Xhuvani, Visar Zhiti e shume te tjere.
Re: Letersia shqiptare
ayy ktu i kam msuar permendesh
qe nga klasa e III
uahuahuahauhauaha
u lodha duke i lexuar
uahuahuah
qe nga klasa e III
uahuahuahauhauaha
u lodha duke i lexuar
uahuahuah
Similar topics
» Fli Shqiptare
» Gjeografia shqiptare!!
» Flamuri shqiptare
» Shkolla shqiptare..
» Superliga Shqiptare
» Gjeografia shqiptare!!
» Flamuri shqiptare
» Shkolla shqiptare..
» Superliga Shqiptare
Faqja 1 e 1
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti pėrgjigjeni temave tė kėtij forumi